مبارزان کمونیست
معضل فرهنگی نهایتا جمهوری اسلامی را زمین میزند
جمال کمانگر
جمهوری اسلامی از بدو سر کار آمدن با سه معضل اقتصادی، سیاسی و فرهنگی دست به گریبان بوده است. هر چه از عمر ننگینش میگذرد این تناقضات عمیق تر میشود. در این نوشته به معضل فرهنگی می پردازیم که به پاشنه آشیل جمهوری اسلامی تبدیل شده است. روبنای مختنق سیاسی-ایدولوژیک اسلامی در لاینحل بودن معضل فرهنگی جمهوری اسلامی نقش اساسی دارد. برای درک این معضل کافی است به اظهارات و” شل کنید، سفت کنید” های چند روز اخیر مقامات جمهوری اسلامی توجه کرد. از یک طرف روحانی اعلام میکند” نمیتوان با زور و شلاق مردم را به بهشت برد” از طرف دیگر احمد خاتمی عضو “خبرگان” رهبری گفته است” شما(حسن روحانی) با اظهارات خود جاده جهنم را صاف نکنید” از نظر من هردو بر یک واقعیت انگشت گذاشته اند! مردم ایران علی العموم از فقر، بیکاری، ناامیدی،اعتیاد و به طریق اولی از قوانین اسلامی به تنگ آمده اند. فقط در چند روز گذشته چندین کنسرت در مشهد و اردبیل و جاهای دیگر با اخلال خشکه مغزان بسیجی روبرو شده است. روبوسی لیلا حاتمی بازیگر مطرح سینمای ایران در فستیوال سینمایی کن جنجال وسیعی را در میان سران رژیم اسلامی دامن زد.
صفبندی جدید میان سران رژیم حول مسئله فرهنگی و شیوه بر خورد به آن شکل حادی به خود گرفته است. ملی-اسلامی ها کم کم به سمت شعار لغو حجاب اجباری کشیده میشوند. شاخک های حسی این جماعت به کار افتاده است. از ترویج “آزادی” در مورد حجاب زنان آنهم به صورت “یواشکی” تا ترفندهای دیگری برای کانالیزه کردن خشم فروخفته 35 ساله زنان و جوانانی که قربانی این نظام مستبد اسلامی هستند در جریان است.
جمهوری اسلامی “آزادی های یواشکی” بردار نیست. ساده اندیشی محض است که تصور شود “حجاب پرچم و سمبل جریانات اسلامی نیست.” ما با جمهوری اسلامی سر و کار داریم که اولین قانون رسمی اش اجباری کردن حجاب بود. همیشه کمپین ها و تحرکات پوپولیستی از اقبال خوبی در میان مردم و فعالین سیاسی برخوردار هستند. برای چندمین بار کسانی که به خودشان” کمونیست” میگویند برای توجیهه دنباله روی از حرکات علی العموم در جامعه به تئوری تراشی های بی پایه دست میزنند.
بله! حجاب پرچم و یونیفورم جنبش اسلامی در سراسر جهان است. اینکه گویا در میان کسانی که حجاب سر میکنند “کارگر” وجود دارد ذره ای از این واقعیت کم نمیکند که شیشه عمر جریانات اسلامی تماما به تحمیل قوانین ارتجاعی بستگی دارد. برای روشن شدن موضوع به اظهارات رئیس نیروی انتظامی احمدی مقدم که گفت:” دشمنان تصور میکنند اگر بتوانند زن ایرانی را بی‌حجاب کنند، فاتحه جمهوری اسلامی خوانده است” را در کنار سخنان احمدی خاتمی در نماز جمعه تهران قرار دهید تا به هویتی بودن قوانین اسلامی برای رژیم پی ببرید.” خانم‌ها توجه داشته باشند که حجاب یک مسئله جزئی نیست و آبروی اسلام و تشیع در آن است.” ساده انگاری است که هویتی بودن حجاب برای جنبش اسلام سیاسی را نادیده گرفت.
اسلام و دین در ایران بی آبروترین مقوله در میان بخش وسیعی از مردم است. سرکوب و ارعاب جامعه نتیجه معکوس داده است. ایدولوگهای جمهوری اسلامی به میدان آمده اند. موج برگشتی که در جامعه حول آنچه “فرهنگ” بطور کلی گفته میشود راه افتاده است. سیاست رادیکال نه دنباله روی خود بخودی از تحرکات اخیر بلکه تعمیق نقد کمونیستی به بنیادهای فرودستی زن در جامعه است.
شاید یادآوری این نکته برای نسل “پست دیجیتال” و” مولتی میدیا” در ایران لازم باشد که نسل ما در دهه 60 و اوایل دهه هفتاد برای داشتن ویدیو و نگاه کردن آن جریمه و زندانی میشدیم. نگاه کردن یک فیلم دست چندم و بنجل آن دوران! با خطرات جدی مواجه میشدیم. موی سر و پوشیدن تی شرت جرم محسوب میشد. اما 35 سال جنگ و گریز زنان و جوانان با رژیم اسلامی و “عصر انفجار اطلاعات” نتیجه اش تحمیل عقب نشینیهای وسیع به این نظام ضد شادی و نشاط جامعه بود. جامعه “غرب زده” و شهری ایران با سرکوب و ارعاب به “اسلامیت” و قوانین اسلامی تمکین نکرده اند! این جدال نسلی بین اسلامیت و مدرنیسم ، بین عطش زنان و جوانان برای دسترسی به آزادی از هر نوع قید و بندی، قدمت 35 ساله دارد. امروز اگر ناطق نوری میدان دار شده است و از” قلع و قمح دختران و پسران” سخن میگوید دال بر این واقعیت است که زمین زیر پایشان داغ شده است. کمونیستها، پی گیرترین جریان مدافع آزادی های بی قید و شرط در جامعه هستند. سکولاریسم ، مذهب زدائی و خلاصی فرهنگی بدون هژمونی کمونیستها دفرمه و به سرانجام نخواهد رسید. برای افسار زدن قوانین ارتجاع مذهبی و سرمایه با ما متحد شوید.
*****
