مبارزان کمونیست
اخبار کارگری
٩خرداد ـ ١٦خرداد ماه ١٣٩٣
نسان نودینیان
داوود رفاهی
اعتراضات کارگری
کارگران ایران تایر در مقابل وزارت کار تجمع کردند
١١خرداد: کارگران روزمزد و قرار دادی کارخانه ایران تایر صبح، (یکشنبه ١١ اردیبهشت)، در اعتراض به عدم پرداخت مطالباتشان در مقابل وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی تجمع کردند. کارگران قرار دادی و روزمزد شاغل در کارخانه ایران تایر خواهان حق تولید، اجرای طرح طبقه بندی مشاغل و عناوین شغلی در لیست‌های بیمه سازمان تامین اجتماعی هستند.
اعتراض کارگران معدن بافق وارد دوازدهمین روز متوالی شد
٥ هزار کارگرمعدن سنگ آهن بافق (واقع در استان یزد) در اعتراض به خصوصی سازی این معدن سنگ آهن دست از کار کشیده‌اند. اعتراض کارگران علیه خصوضی سازی و نگرانی از وجود خیل بیماران در این کارخانه است.
اعتصاب ٤٥٠ نفر از کارگران سد بنیربه دلیل عدم پرداخت حقوق
بر اساس گزارش ارسالی برای کمیته ، حدود ٤٥٠ نفر از کارگران سد بنیر در ٥ کیلومتری روستای نگل از توابع مریوان واقع در استان کردستان روز سه شنبه ٦/٣/٩٣ و همچنین امروز چهار شنبه ٧/٣/٩٣ دست از کار کشیدند . کارگران در اعتراض به عدم پرداخت دو ماه حقوق بهمن و اسفند وهمچنین عیدی و پاداش سال ٩٢ و عدم پرداخت حقوق فروردین و اردیبهشت سال ٩٣ دست به اعتصاب زدند . بنا به این گزارش از دیروز قسمت های تونل ،مخزن ،دیوار و حمل و نقل در اعتراض به این وضعیت در اعتصاب به سر می برند. کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ٧ خرداد ٩٣
تجمع اعتراضی کارگران و کارکنان ایران تایر
کارگران و کارمندان شرکت ایران تایر در پی اخراج، کاهش حقوق و دستمزد و افزایش ٥٠ درصدی اجباری ساعت کار از ٨ به ١٢ ساعت در روز در محوطه کارخانه این شرکت دست به تجمع اعتراضی زده اند. از بهمن ماه ٩٢ تاکنون تعدادی از کارگر این کارخانه اخراج شده اند و حق تولید کارگری و حق جذب کارمندان نیز پرداخت نشده است.
تجمع فرهنگیان تبریز جلوی در ریاست جمهوری
٦خرداد: فرهنگیان معترض به نحوه عملکرد تعاونی مسکن فرهنگیان تبریز جلوی درب خیابان ولیعصر ریاست جمهوری تجمع کردند.
زنجیره انسانی دراعتراض به ساخت برج درباغ فرزانه شیراز/مصوبه تخریب ریه تنفسی شیراز را لغو کنید
٨خرداد:زنجیره انسانی دورتا دور باغ فرزانه شیراز در اعتراض به مصوبه شورای شهر در واپسین روزهای سال گذشته برای ساخت دو برج ٢٥ طبقه در این باغ تشکیل شد و گروههای مختلف شهروندان خواستار لغو این مصوبه و جلوگیری از تخریب تنها ریه تنفسی مرکز شهر شیراز شدند. به گزارش خبرنگار مهر، در روزهای پایانی سال ١٣٩٢، شهرداری شیراز تغییر کاربری و تفکیک باغِ فرزانه در خیابان زند شیراز را در قالب طرحی دوفوریتی به شورای اسلامی شهر شیراز پیشنهاد داد و در تاریخ ٢٤ اسفند همین سال یعنی در شلوغی روزهای پایانی سال، مصوبه آن برای تفکیک باغ بزرگ و تاریخی فرزانه (تنها یادآور چهارباغ صفوی) گرفته شد تا به جای فضای سبز شهری و در دسترس همگان، این باغ به ٢ برج ٢٥ طبقه بی‌شاخ و دم و ناهم‌خوان با بافت پیرامونی دگرگون شود. برج‌هایی که نه تنها گرهی از مشکلات این شهر و محور تاریخی و ارزشمند زند نمی‌گشایند، بلکه بر چالش‌های زیست‌محیطی و ترافیکی آن به شدت خواهند افزود. ١١تشکل های دانشجویی دانشگاه های شیراز نیز در بیانیه ای اعتراض خود را نسبت به مصوبه شورای شهر در خصوص احداث برج دوقلوی ٢٥ طبقه در مرکز شهر اعلام کرده اند. است. جنبش دانشجویی شهر شیراز با طرح این پرسش ها که با احداث برج های دوقلوی ٢٥ طبقه چه کسی پاسخگوی تخریب باغی بزرگ در مرکز شهر خواهد بود؟ چه کسی پاسخگوی آلودگی بیش از پیش محیط زیست در هسته مرکزی شهر خواهد بود؟ چه کسی پاسخگوی ترافیک ناشی از ساخت دو برج ٢٥طبقه در خیابان زند خواهد بود؟ پیشنهاد داده است: شهرداری شیراز باغ فرزانه را از مالک آن خریداری کرده و برای استفاده نسل های آتی آن را به پارک عمومی تبدیل کند. این زنجیره که از گروههای مختلف شهروندان از اساتید ، دانشجویان و مهندسان شهر سازی و معماری تشکیل شده بود .
پایان اعتصاب کارگران سد بنیر مریوان
بنا به گزارش رسیده به کمیته هماهنگی حدود ٤٥٠ نفر از کارگران سد بنیر که از شش روز پیش نسبت به عدم پرداخت حقوق معوقه و عیدی و پاداش سال ٩٢وهمچنین حقوق معوقه دو ماه اول سال ٩٣ دست از کار کشیده بودند با وعده کارفرما مبنی بر پرداخت دو ماه حقوق معوقه سال ٩٢ و همچنین پرداخت مابقی طلب کارگران به ترتیب در روزهای آینده، به توافق رسیدند که از روز دوشنبه به سر کارشان باز گردند . لازم به ذکر است که کارگران اعلام داشتند، در صورتی که کارفرما به وعده خود عمل نکند مجدد دست از کار خواهند کشید .کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ١١ خرداد ٩٣
کارگران
بیانیه هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران در رابطه با تداوم بازداشت جعفر عظیم زاده
نشست و صدور بیانیه هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران در رابطه با تداوم بازداشت جعفر عظیم زاده! هیأت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران طی نشستی به مورخه ٩/٣/٩٣ به بررسی ادامه بازداشت جعفر عظیم زاده رئیس هیأت مدیره اتحادیه و نیز فشارهای وارده و تهدیدات بازجویان وزارت اطلاعات بر ایشان و دیگر اعضای این تشکل کارگری برای به انحلال کشاندن یا استعفا از اتحادیه آزاد کارگران ایران پرداخت. لازم به ذکر است بازجویان مکررا به جعفر عظیم زاده متذکر شده اند که آزادی ایشان منوط به عدم تداوم کار اتحادیه می باشد اما با دفاع جعفر عظیم زاده از موجودیت این تشکل کارگری پاسخ گرفته اند. هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران در این رابطه بیانیه ای منتشر نمود که در زیر می آید: بیانیه هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران درباره ادامه بازداشت جعفر عظیم زاده جعفر عظیم زاده کارگر سرشناس و رئیس هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران و یکی از ٦ تن هماهنگ کنندگان طومار ٤٠ هزار نفری در اعتراض به سطح دستمزدها، نیمه شب دهم اردیبهشت و به دلیل تلاش برای برگزاری مراسم روزجهانی کارگر برای اعتراض به دستمزدهای چند بار زیرخط فقر در منزل خود دستگیر شده و اکنون بیش از یک ماه است که در بازداشت به سر می برد. امروزه در جهان متمدن برپایی تشکل های آزاد کارگری به دور از دخالت و مانع تراشی دولت ها و نیز برگزاری مراسم های اعتراضی در روز جهانی کارگر حقوقی پایه ای و پذیرفته شده است و کارگران برای برپایی تشکل های مستقل خود نیاز به کسب اجازه از هیچ مرجع و پارلمانی ندارند.اما با وجودی که در قوانین داخلی و نیز مقاوله نامه های سازمان جهانی کار که مورد پذیرش جمهوری اسلامی نیز هست، ایجاد تشکل های کارگری حقی قانونی محسوب میشود؛ اما همواره کارگران عضو تشکلهای مستقل کارگری از سوی مقامات امنیتی مورد تعقیب وفشار قرار میگیرند که از تشکل های متبوع خود کناره گرفته و یا آن را منحل کنند. ما بعنوان اعضای هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران و از طرف تمامی کارگران عضو این اتحادیه اعلام می داریم که اتحادیه آزاد کارگران ایران با دخالت و رای مستقیم کارگران موسس اتحادیه وطی مجمع عمومی متشکل از کارگران عضوش شکل گرفته و مشروعیت خود را از خواست برحق کارگران برای داشتن تشکل مستقل می گیرد. و ازطرفی تصمیمات کلان این اتحادیه مانند هرتشکل اصیل واقعی کارگری براعمال اراده مستقیم اعضایش استواراست واز اراده و تصمیم یک فرد حتی از رئیس هیئت مدیره اش تبعیت نمیکند. سنتی که تاکنون بیش ازهمه خود جعفرعظیم زاده برآن پای میفشرد. هرتصمیم اساسی وتعیین کننده برمبنای اعمال اراده جمعی که در مجمع عمومی این اتحادیه اتخاذمیگردد، عملی میشود. لذا فشار بررئیس هیئت مدیره این تشکل برای انحلال ، خلاف اساسنامه آن ودرنتیجه غیرعملی است.
اتحادیه آزاد کارگران ایران تلاش هایش را برای آزادی رئیس هیأت مدیره خود با توان بیشتری به پیش خواهد برد و با گزارش دوباره وضعیت سرکوب و تعرض به کارگران و تشکل های کارگری به سازمان های بین المللی کارگری و نیز دستگاه های ذی ربط داخلی، به عملکرد نامناسب دستگاه قضایی و اطلاعاتی در حق کارگران اعتراض می نماید. هیأت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران خواستار آزادی بی قید و شرط جعفر عظیم زاده می باشد و فشار بر ایشان را برای استعفا و انحلال اتحادیه آزاد کارگران ایران محکوم می کند.و همچنان بر اراده جمعی کارگران متشکل در اتحادیه مبنی بر تلاش راسخ برای ارتقای زندگی و سطح معیشت و افزایش دستمزد پای می فشارد و اعلام می کند که مبارزه برای افزایش دستمزد و اجرای ماده ٤١ قانون کار به زندگی و معیشت میلیون ها کارگر در ایران گره خورده و تا تحقق اجرای این ماده قانونی به تلاش های خود ادامه خواهد داد.
هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران. صدیق کریمی– پروین محمدی – اسعد ساعد پناه – جمیل محمدی –حسین قادری – خلیل کریمی – اسماعیل کاظمی – شریف ساعد پناه – طیب ملایی – جوانمیرمرادی – فرهاد عرب زاده – ناهید خداجو – مظفر صالح نیا– شاپور احسانی راد . ٩خرداد ماه ١٣٩٣
نامه کارگران زندانی به اجلاس ٢٠١٤ آی ال او
بخش اول نامه کارگران زندانی به اجلاس ٢٠١٤ آی ال او! با سلام به حاضرین در نشست سالانۀ آی ال او! صدای ما را از زندان گوهردشت، اوین و زندان مرکزی تبریز بشنوید. جناب رئیس ، تشکل ها ، سندیکا ها و اتحادیه های کارگری شرکت کننده در نشست سالانه ٢٠١٤ سازمان جهانی کار:توجه شما را به سرکوب و خفقان علیه تشکل های کارگری و نقض ابتدایی ترین حقوق خانواده ٥٠ میلیونی کارگران ایران در نبود امنیت شغلی ، اخراج میلیونی ، دستمزد های یک چهارم زیر خط فقر و ممنوعیت حق اعتصاب و حق ایجاد تشکل مستقل کارگری و کشتار و اعمال ضد کارگری و راسیستی علیه کارگران پناهنده افغانی در ایران توسط ماموران جمهوری اسلامی جلب می کنیم.
آقایان و خانم ها، صدای نمایندگان تشکل های مستقل کارگری و کارگران را از زندان اوین رضا شهابی و بهنام ابراهیم زاده، جعفر عظیم زاده ، جمیل محمدی، مهدی فراحی شاندیز، عبدالرضا قنبری و از زندان رجایی شهر کرج شاهرخ زمانی و رسول بداغی و از زندان تبریز محمد جراحی ، از زندان مهاباد ابراهیم مصطفی پور ، قاسم مصطفی پور ، جمال مینا شیری ، هادی تنومند ، محمد کریمی و همچنین از زندان بوکان محمد مولانایی ، یوسف آب خرابات ، واحد سیده و دیگر دوستان کارگری که در زندانهای مختلف مانند سنندج ، اهواز ، اصفهان و شیراز ، مشهد و … زندانی هستند ، بشنوید. با توجه به اینکه بسیاری از کارگران و نمایندگان واقعی کارگری زندانی از جمله بهنام ابراهیم زاده ،جعفر عظیم زاده و جمیل محمدی هم اکنون که این پیام تهیه می شود در سلول انفرادی زیر بازجویی و شکنجه قرار دارند، و یا بسیاری به دنبال پرونده سازیها تحت پیگرد هستند، و تعدادی از کارگران زندانی بصورت ناشناس در زندانها می باشند، چون جمهوری اسلامی هیچ گونه آماری نمی دهد. ما امضا کنندگان این نامه با استناد به دلایلی که در متن دیگری که در پیوست این نامه تقدیم خواهیم کرد از شما می خواهیم در جهت امکان کسب حقوق حقه طبقه کارگر ایران به کارگران ایرانی که داعیۀ نمایندگی آن ها را دارید، سه درخواست ما را در نشست ٢٠١٤ سازمان جهانی کار پیش ببرید : ١ـ با توجه به دلایل پیوست، خانه کارگر و یا تشکل های دولتی وابسته به آن نماینده کارگران ایران نیستند، به آنها اجازه شرکت در اجلاس به عنوان نمایندگان کارگران ایران را ندهید. ٢ـ ما از شما که ادعای نمایندگی کارگران را دارید می خواهیم شرکت جمهوری اسلامی در اجلاس آتی را منوط نمایید به بر گذاری انتخابات آزاد در جهت انتخاب نمایندگان کارگران ایران برای شرکت در اجلاس آتی سازمان آی ال او تحت قوانین مربوط به مقاوله نامه های ٩٨ و ٨٧ که با نظارت نمایندگان انتخابی از میان تشکل های کارگری مستقل شرکت کننده در اجلاس سازمان جهانی کار برگزارگردد ، تا در یک انتخابات آزاد وبا نظارت سازمان جهانی کار معلوم شود نمایندگان واقعی کارگران ایران چه کسانی هستند. ٣ـ همچنین حضور تمامی بخش های جمهوری اسلامی در اجلاس آتی سازمان جهانی کار را مشروط به رعایت کلیه مواد مقاوله نامه های ٩٨ و ٨٧ و دیگر قوانین جهانی کار نمایید .
شاهرخ زمانی عضو سندیکای نقاشان از زندان گوهر دشت کرج. محمد جراحی عضو کمیته پیگیری ایجا د تشکل های کارگری از زندان تبریز(پیوست بخش اول)خش دوم نامه کارگران زندانی به اجلاس ٢٠١٤ آی ال او! ما با استناد به دلایل زیر ثابت می کنیم خانه کارگر یا تشکل های وابسته به آن نماینده کارگران ایران نیستند.تنها جرم ما کارگران زندانی در جمهوری اسلامی تاکید و مطالبه حق تشکل ، حق اعتصاب و مطالبات اولیه کارگری است، بعنوان مثال بطوری که مشاهده می کنید، بر گزاری اول ماه مه روز جهانی کارگر در تمامی دنیا برسمیت شناخته شده و برگزار می شود اما جمهوری اسلامی با ددمنشی تمام روز جهانی کارگر را هر ساله در تمامی شهر های ایران به روز بگیر و ببند و سرکوب تمام عیار کارگران تبدیل می کند و امسال نیز طبق روال هر ساله اش کارگران را در شهر های مختلف مانند تهران ، کرج ، اهواز ، اصفهان ، سنندج و … بشدت سرکوب و دهها فعال کارگری را دستگیر و زندانی یا بازداشت کرد. جناب رئیس و تشکل های کارگری ، حاضرین در نشست، دستگیری و زندانی کردن فعالین و اعضای تشکل های کارگری و سرکوب تشکل های مستقل کارگری مانند سندیکای کارگران هفت تپه، سندیکای کارگران شرکت واحد و سندیکای نقاشان تهران ، سندیکای نقاشان کرج ، خبازان سقز ، سندیکای فلز کار مکانیک و کمیته های کارگری پیگیری و هماهنگی ، کمیته های دفاع از کارگران زندانی و اتحادیه آزاد کارگران و فعالین کارگری و کارگران اعتصابی کار روز مره جمهوری اسلامی است. این سرکوبها در شرایطی صورت می گیرد که حکومت ضد کارگری با تحمیل دستمزد یک چهارم زیر خط فقر ، نابودی امنیت شغلی از طریق تحمیل قرارداد های موقت و سفید امضا و اخراج گسترده کارگران و بیکار سازی میلیونی و حذف یارانه ها (و غارت ثروت عمومی به صورت اختلاس ها و رانت های دولتی ) و رشد نجومی گرانی و تورم و بالاخره نابودی تمامی قوانین حمایتی در حوزه های قوانین کار، بیمه های بیکاری ، بازنشستگی ، درمانی و از کار افتادگی و در شرایط سرکوب و منع آزادی فعالیت تشکل های مستقل و داشتن حق اعتصاب، خانواده ٥٠ میلیونی کارگران را بدون داشتن وسیله دفاع از ابتدایی ترین حقوق خود در وضع فلاکت عمومی ، گرسنگی و مرگ تدریجی قرار داده است ، از طرفی بر خلاف میثاق ها و مقاوله نامه های جهانی جمهوری اسلامی، مثلا” مقاوله نامه ٩٨ بخصوص مواد یک، دو و سه مقاوله نامه فوق، تشکل های دولتی و کارفرمایی را به عنوان تشکل های کارگری از طریق سرکوب ، خفقان و بگیر و ببند به جای تشکل های کارگری تحمیل کرده است، در همین حال ٣٥ سال است جوامع جهانی کارگری را نیز فریب داده نمایندگان انتصابی و دولتی و کارفرمایی را به عنوان نماینده کارگران در این جلسات شرکت می دهد. در مقابل با نادیده گرفتن مقاوله نامه ٨٧ از حضور نمایندگان واقعی کارگران در جلسات سازمان جهانی کار جلو گیری می کند .ما توجه جناب عالی و نمایندگان کارگران از کشورهای مختلف و دیگر دوستان شرکت کننده در نشست ٢٠١٤ را به برخی از موارد متن مقاوله نامه که توسط جمهوری اسلامی زیر پا گذاشته می شود و سپس تناقض آشکار آن با تشکل های دروغین و دست ساز وابسته به رژیم جمهوری اسلامی به نقل از قوانین خود رژیم جلب می کنیم( تا مشخص شود جمهوری اسلامی چگونه طی ٣٥ سال کارگران ایران را سرکوب کرده و طی همین ٣٥ سال گذشته چگونه جوامع جهانی را فریب داده است) : قاوله نامه ٩٨ مصوب سی دومین اجلاس سازمان جهانی کار در ٨ ژویئه ١٩٤٩ مربوط به حق تشکل و مذاکره دسته جمعی است ، ماده ١– الف – کارگران باید در مقابل اعمال ضد اتحادیه ی و تبعیض آمیز در زمنیه اشتغال از حمایت کافی برخوردار باشند. ب – این گونه حمایت ها بویژه در موارد زیر باید اعمال گرد : ١ـ مشروط نمودن استخدام یک کارگر به اینکه عضو یک اتحادیه شود یا از عضویت یک اتحادیه استعفا کند.
٢ – اخراج یک کارگر یا ایجاد مزاحمت برای او با وسائل مختلف به علت عضویت وی در یک اتحادیه یا به علت مشارکت وی در فعالیت تشکیلاتی در غیر ساعت کار و در صورت موافقت کارفرما در جریان ساعت کار. ماده ٢ : ١ـ اتحادیه ها باید در مقابل هر گونه اقدام و فعالیت طرف مقابل که مستقیم یا غیر مستقیم بر علیه نمایندگان اعمال می شود و جنبه مداخله در تشکیلات و فعالیت و امور آنها را دارد کاملا” معصونیت داشته باشند . ٢ـ اقدامات زیر از جمله اقداماتی است که از لحاظ مقررات این ماده به منزله مداخه ای غیر موجه تلقی می گردد. الف – اقدام تحریک آمیز به منظور ایجاد اتحادیه کارگری دیگری که تحت نفوذ کارفرما یا اتحادیه کارفرمایی باشد.
ب – پشتیبانی از اتحادیه های کارگری به وسیله کمک مالی از طریق دیگر، بدین منظور که اتحادیه های مذبور را تحت نظارت کارفرما یا اتحادیه کارفرمایی بگیرند. ماده ٣ – در صورت لزوم باید سازمانهای ایجاد گردد که با شرایط و اوضاع هر کشور متناسب بوده و احترام و حقوق و آزادی اتحادیه به نحوی که مواردی یک ، دو و سه توضیح داده شده تامین نماید.ماده ٤ – در تشریک به مبادله آزاد قرار دادهای دسته جمعی بین اتحادیه کارگری و کارفرمایان. و همچنین مقاوله نامه ٨٧ در سی یکمین اجلاس جهانی در تاریخ ١٧ ژوئن ١٩٤٨ در آزادی ایجاد انجمن ها و حمایت از تشکل و آزادی بیان در ماده دو بدون اجازه قبلی اقدام به تشکیل سازمانها به میل خود نموده یا به این سازمانها بپیوندد.ماده ٣ – حق دارند اساسنامه و آئین نامه خود را تنظیم و نمایندگان خود را آزادانه انتخاب و عموم فعالیت خود را تنظیم و برنامه عملی خود را اعلام دارند. ماده ٤ – مقامات دولتی از هرگونه مداخله که ممکن است این حق را محدود یا مانع اعمال قانونی، باید خود داری نمایند.
ماده ٥ – حق تشکیل اتحادیه ها ، فدراسیون یا کنفدراسیون و پیوستن به سازمانهای بین المللی .
حالا توجه نمایندگان و ریاست نشست را به تناقض آشکار قوانین سازمان جهانی با قوانین و تشکل های دولتی ساخته و پرداخته جمهوری اسلامی که در واقع انتصابی هستند جلب می کنم :
الف – شورای اسلامی کار ، انجمن های صنفی انتخابات و تشکیل شورای اسلامی کار مصوب ١٣٦٣ /١٠/١ ١ـ بر خلاف تعریف تشکلهای صنفی ماده یک هدف تشکیل را تامین قسط اسلامی و در تامین این درک ضد انسانی و ضد کارگری و ماده ٢ در شرایط انتخاب شونده دیگر تاکید می کند اعتقاد و التزام عملی به اسلام و به ولایت فقیه و وفا داری به قانون اساسی . د – عدم وابستگی به گرایشات ، احزاب و سازمانها .( این دو ماده یعنی حلقه به گوش شدن به مافیای ثروت و قدرت در اعمال کارگری که باعث می شود بخشی از کارگران مجبور به جاسوسی علیه بخش دیگر کارگران شوند که در طی ٣٥ سال گذشته هزاران نمونه از آنها دیده شده است )ب – آئین نامه اجرایی قانون شوراهای اسلامی کار مصوب ١٧/٧/١٣٦٤ : ماده ٢ – شوراهای اسلامی کار دارای اساسنامه خواهند بود در چهار چوب قانون شورا ها و آئین نامه مربوطه تنظیم و نباید مخالف با موازین اسلامی و قانون اساسی جمهوری اسلامی باشد و پس از تایید شورای عالی کار و ثبت در وزارت کار و امور اجتماعی به اجرا در خواهد آمد. ( این قوانین ضمن اینکه آزادی کارگران را بطور کامل سلب می کند و تمامی مطالبات صنفی و سیاسی کارگران را نادیده گرفته و تشکل های آنها را وابسته به ایدولوژی حاکمیت کرده است که باید تماما” تحت سلطه و هم جهت با حکومت باشند و تشکل های کارگری برای ایجاد شدن خود باید از طرف بخش های مختلف حکومت(مانند وزارت کار و امور اجتماعی که بخشی از حکومت است اجازه بگیرد و …) گزینش و تایید شوند در غیر این صورت حق انتخاب شدن ، حق انتخاب کردن و حتی تشکل ها حق تشکیل شدن را ندارند، کاملا” مشخص است که کارگران در انتخاب شدن یا انتخاب کردن ذره ای آزادی ندارند، ما تعجب می کنیم طی ٣٥ سال گذشته چرا سازمان جهانی کار با توجه به عملکرد جمهوری اسلامی اجازه شرکت به خانه کارگر به عنوان نماینده کارگران ایران داده است و یا چرا تحقیقی در این مورد به عمل نیاورده است؟ در همین حال قوانین جمهوری اسلامی ضمن اینکه تمامی آزادی های کارگران را در مورد انتخاب کردن و یا انتخاب شدن و غیر سلب می کنند بلکه با رسالت و ذات مقاوله نامه های ٩٨ و ٨٧ صد در صد در تناقض هستند. تحت چنین وابستگی ها است که شورای عالی کار در تعیین دستمزد برای کارگران طی ٣٥ سال گذشته همیشه جانب کار فرمایان و دولت را که خود یک کار فرمای بزرگ است گرفته و همیشه سقف دستمزد کارگران را یک چهارم زیر خط فقر تعیین کرده است. (وزارت کار نماینده مستقیم دولت ضد کارگری می باشد.) ج – ماده ٣ آئین نامه انتخابات قانون شورا های کار اسلامی مصوب ١٣٦٤/٤/٣
“هیت وزیران : تشخیص(ایجاد تشکل در شرکت های بزرگ) شرکت های بزرگ دولتی و همچنین زمان تشکیل شوراهای کار با کسب نظر از دستگاه مربوطه به عهده شورای عالی کار می باشد .
بطوری که ملاحظه می شود تحت چنین قانونی ایجاد تشکل کارگری حتی به شکل وابسته اش در موسسات و مجتمع های بزرگ صنعتی مانند بخش نفت ، گاز ، خودرو سازی و معدن و … منوط به کسب اجازه از کارفرماها شده است (با توجه به ماده ٣ مقاوله نامه ٨٧ که می گوید ماده ٣ – ( کارگران )حق دارند اساسنامه ، آئین نامه خود را تنظیم و نمایندگان خود را آزادانه انتخاب و عموم فعالیت خود را تنظیم و برنامه عملی خود را اعلام دارند. در حالی که در قوانین ایران کارگران اجازه دخالت در قانون کار را ندارند ) که هر گز کارفرما ها اجازه تشکیل را ندادند و در عوض بوسیله بسیج و حراست مسلح که وابسته به سپاه و وزارت اطلاعات هستند در کارخانجات حکومت پلیسی – نظامی بر قرار کردند. د – دستور العمل مربوط به انتخاب نمایندگان کارگران مصوب ١٣٧١/ ١٢/٦
ماده ٥ – طبق شرایط نمایندگی هر واحد با ضوابط به عهده هیات نظارت مرکب از افراد زیر است ١ـ نماینده وزارت کار و امور اجتماعی (که همان دولت است) ٢ـ نماینده کارفرما ٣ـ یک نفر از کارگران با سواد که خودش کاندیدای نمایندگی نباشد . بطوری که ملاحظه می فرمایید انتخاب شدن نمایندگان کارگران باید تحت نظارت نماینده دولت و نماینده کارفرما صورت بگیرد و ملاحظه می فرمایید هیچ کدام از قوانین بیان شده جمهوری اسلامی هیچ رابطه با انتخاب شدن نمایندگان مستقل کارگری تعریف شده در مقاوله نامه ٩٨ ماده های١، ٢،٣، ٤ سازگاری ندارند، و صد در صد متناقض هستند. و – آئین نامه چگونگی تشکیل انجمن های صنفی مصوب ١٣٧٦ توسط هیات وزیران:
اولا” نصف بیشتر کارگران ایران که در کارگاه های زیر ده نفر کار می کنند مشمول داشتن تشکل و انتخابات نمی شوند ثانیا” مانند تمامی تشکل های دست ساز دولتی و فرمایشی ثبت و انحلال انجمن های صنفی در فصل سوم مواد ١٢، ١٣ ، ١٤ و ١٥ مستلزم تائید وزارت کار یا دیگر نماینده حکومت می باشد مخصوصا” مواد ١٩ و ٢٠ کل اجازه فعالیت و ثبت آن را به عهده دولت گذاشته که صد در صد بر خلاف مقاوله نامه ٨٧ می باشد. و البته از همه اینها بدتر و ضد کارگری تر مرامنامه خانه کارگر است. خانه کارگر “در ماده یک بازوی مکمل جمهوری اسلامی و تلاش در جهت مصالح اسلام و انقلاب اسلامی و تامین نیاز های عمومی تعریف می شود“،در ماده ٣ استقرار نظام اقتصادی اسلامی و منطبق بر قانون اساسی را از وظایف خود بیان کرده است .
“ماده ٤– تقویت هر چه بیشتر نهاد های جمهوری اسلامی و همکاری صمیمانه با آنها در جهت تحقق اهداف انقلاب شکوهمند اسلامی می باشد“.( نهاد های که تماما” دشمن کارگران هستند ) آیا کسانی که تحت چنین اوصاف و معیار های حکومت جمهوری اسلامی انتصاب شده اند و از چنین قوانین ضد کارگری تبعیت می کنند ، می توانند نماینده کارگران باشند ؟ در حالی که تمامی تشکل های مستقل کارگری زیر سلطه این حکومت سرکوب می شوند و فعالین آنها در زندانها بسر می برند یا تحت پیگرد شدید قرار دارند. ٢٥مه ٢٠١٤ شاهرخ زمانی عضو سندیکای نقاشان از زندان گوهر دشت کرج
محمد جراحی عضو کمیته پیگیری ایجا د تشکل های کارگری از زندان تبریز
رضا شهابی عضو هیات مدیره و خزانه دار سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه از زندان اوین
پیام شاهرخ زمانی و محمد جراحی به کارگران و مردم آزادیخواه
کارگران و دوستان انقلابی :شنیدیم که تعدادی از تشکل ها در جهت حمایت از آزادی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی اقدام به گسترش فعالیت های عملی طی روزهای آینده از ٢٨ می لغایت ٦ ژوئن می کنند و در این جهت فراخوانهای نیز صادر کردند و همچنن به روز ٢٠ ژوئن روز جهانی حمایت از زندانیان سیاسی در ایران نزدیک می شویم. ما کارگران زندانی ضمن قدر دانی صمیمانه از تلاش و فعالیت گروها و تشکل ها که در جهت دفاع و حمایت از آزادی زندانیان کارگری و سیاسی قدم بر می دارند ، همرزمی خود را با فعالین سازمانده و شرکت کنندگان در این اعتراضات را اعلام می داریم ، و در این راستا از تمامی کارگران ، تشکل ها و مردم آزادیخواه در ایران و جهان می خواهیم در اعتراضات فوق با جدیت و گستردگی و متحدانه شرکت نمایند همچنین می خواهیم ضمن دفاع و حمایت از آزادی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی در جهت پیوند زدن این مبارزات آزادیخواهانه با مبارزات طبقه کارگر اعتراض به شرکت دست نشاندگان سرمایه داری جمهوری اسلامی به عنوان نمایندگان کارگران ایران در نشست سالانه سازمان جهانی کار که هم اکنون در جریان است به صورت مستمر و متحدانه دست به اعتراضات گسترده بزنید. همچنین از فعالین ، تشکل های کارگری و انقلابی و مردم آزادیخواه، می خواهیم ضمن اینکه خود را برای اعتراض در روز ٢٠ ژوئن به مناسبت روز جهانی حمایت از زندانیان سیاسی در ایران آماده می کنند اقدام به سازماندهی اعتراضات گسترده و متحدانه به اشکال مختلف نمایید. کارگران ، فعالین کارگری تشکل ها و مردم آزادیخواه : در مبارزه و اعتراضات خود ما را همرزم و دوشا دوش خود بدانید هر چند ما در زندانهای جمهوری اسلامی اسیر و در مرکز خطر هستیم اما عمیقا” و از صمیم قلب خود را در کنار شما و همرزم شما می دانیم و از ژرفای وجود خود به شما عزیزان درود می فرستیم.متحدانه برزمید، به امید روزی که طبقه کارگر سلطه سرمایه داری را در تمامی اشکالش نابود کند و آزادی ، برابری ، عدالت اقتصادی و اجتماعی را برای انسانها به ارمغان بیاورد.شاهرخ زمانی کارگر زندانی در زندان گوهر دشت کرج محمد جراحی کارگر زندانی در زندان مرکزی تبریز ٧خرداد ١٣٩٣
اطلاعیه های اتحادیه آزاد کارگران در ارتباط با اعتصاب کارگران نورد پروفیل ساوه
پیروزی کارگران نوردپروفیل ساوه، پس از یک هفته اعتصاب
اتحادیه آزاد کارگران ایران : امروزشنبه دهم خرداد٩٣ پس ازگذشت یک هفته اعتصاب گسترده ی کارگران نورد پروفیل ساوه، رستمی مدیرعامل قدرتمند وصاحب نفوذ کارخانه که باغرور وسرمستی ناشی از ارتباط با مراکزقدرت به خواست کارگران همواره بی اعتناء بوده، ازابتدای صبح امروز در جمع کارگران اعتصابی حضوریافت وبه خواسته ها وصحبت کارگران گوش کردوبا آنان به گفتگوپرداخت.بدنبال چانه زنی وکشمکش بسیارکارگران اعتصابی با مدیرعامل که سعی درتوافق با حداقل مطالبات ممکن با کارگران را داشت. مقاومت وپافشاری کارگران، بالاخره به عقب نشینی رستمی منجرشدو کارگران به مطالبات اصلی خود دست یافتند.جدا از یکماه حقوق و تمدیداعتباردفترچه های درمانی، که طی روزهای قبل انجام شده بود،مدیرعامل متهدگردید:دوماه مبلغ عیدی وپاداش را تا حداکثریکشنبه هفته آینده بحساب کارگران واریز نماید.درمقابل خواست کارگران برای پرداخت دستمزدهای معوقه هر٢٠ روزیکبار، مدیرعامل قول دادکه تا تیرماه کلیه معوقات را پرداخت نماید ٤% مبلغ مربوط به مشاغل سخت وزیان آوربرای تامین بازنشستگی کارگران، به سازمان تامین اجتماعی پرداخت گردد.هیچکس بخاطر شرکت وفعالیت دراعتصاب اخراج نشود وحقوق یک هفته اعتصاب محاسبه وپرداخت گردد.مدیرعامل ماهی یکبار درجمع کارگران حضوریافته وبه خواسته های آنان توجه نماید.کارگران پس ازمشورت در جمع عمومی خود ودریافت تضمین های قابل قبول، با این شرط که اگرتا یکشنبه آینده مبلغ موردتوافق واریز نشود، مجددا” دست از کارخواهندکشید، به اعتصاب پیروزمندانه خود پایان دادندوبه سرکارهای خودبازگشتند.درکناراین موفقیتها بزرگترین دستاورد این اعتصاب، اتحاد ویکپارچگی واحساس قدرتی بود که کارگران قبلا” اینچنین تجربه نکرده بودند. مجمع عمومی کارگران آن بستر وظرفی بود که قدرت وتوانائی کارگران را برای دستیابی به مطالباتشان،درمقابل نمایندگان مراکز قدرت،با همه امکانات وقدرت وترفندهایشان نشان داد.اتحادویکپارچگی کارگران متبلورشده درمجمع عمومی کارگران، ضامن موفقیت آنها شد. واین درسی بزرگ و تائیدچند باره براین تجربه برای سایر کارگران ایران است.اتحادیه آزادکارگران ایران این موفقیت رابه کارگران نوردپروفیل ساوه که قطعا” بر زندگی ومعیشت کارگران کارخانه نورد ولوله صفا هم تاثیرمستقیم دارد، تبریک میگوید.
تجمع کارگران نورد و پروفیل ساوه در مقابل درب کارخانه
طبق اخبار ارسالی به اتحادیه آزاد کارگران ایران،در ادامه ی اعتراضات کارگران نورد و پروفیل ساوه از روز شنبه ٣خرداد کارگران امروز چهارشنبه مورخ ٧ خرداد نیز برای ادامه اعتصاب خود به محل کارخانه مراجعه نمودند اما با درب بسته ی محل کارخود مواجه شدند در حالیکه از روز شنبه مورخ ٣خرداد از آغاز اعتصاب بدلیل قطع سرویس ایاب و ذهاب توسط کارفرما، کارگران با وسایل شخصی خود در محل کار حاضر شده اند. کارگران در مقابل درب کارخانه تجمع اعتراضی خود را بر پا نمودند. در پی این اعتراض رئیس اداره کار و رئیس نیروی انتظامی و معاون فرماندارشهرستان ساوه در جمع کارگران حاضر شدند و با تهدید کارگران مبنی بر غیر قانونی بودن تجمع کارگران از آنها خواستند که به تجمع خود پایان دهند. در پی این سخنان تهدید امیز کارگران در حالیکه بشدت خشمگین شده بودند فریاد میزدند که :کسانی غیر قانونی هستند که ماهها حقوق کارگران را پرداخت نمی کنند ، پرداخت نکردن بیمه کارگران غیر قانونی است ،و کسانی غیر قانونی هستند که به جای پرداخت مطالبات انباشته شده ی کارگران برای جلوگیری از ادامه ی تجمع و اعتصاب کارگران دست به قطع ناهاروسرویس ایاب و ذهاب کارگران زده و در ب های کارخانه را در برابر کارگران میبندند. در پی خشم کارگران وپافشاری بر ادامه ی اعتراضاتشان مسولین دولتی اعلام نمودند که هم اکنون یک ماه از حقوق های معوقه به حساب کارگران واریزشده است و قول داده شد که در روز شنبه ١٠خرداد ٤% هزینه ی طرح مشاغل سخت و زیان آور برای دویست نفر از کارگران به تامین اجتماعی واریز گردد واز کارگران خواستند که به اعتصاب خود پایان دهند و دستگاهها تولید را روشن کنند.کارگران بعد از حصول اطمینان از واریز شدن حقوق یک ماه از معوقاتشان درمقابل درب کارخانه مجمع عمومی خود را برگزار کردند و با اکثریت آراء تصمیم گرفتند که در روز شنبه ١٠ خرداد به اعتصاب و اعتراضات خود تا دریافت عیدی و پاداش سال ٩٢ و واریز شدن ٤%هزینه طرح مشاغل سخت و زیان آورو تعهد پرداخت یک ماه از معوقات هر بیست روز یکبار، ادامه دهند.کارگران ساعت ١١/٥ صبح به تجمع خود پایان دادند. اتحادیه آزاد کارگران ایران هراندازه موفقیت و دستیابی به خواسته های کارگران را مدیون اتحاد و همبستگی و پافشاری کارگران بر خواسته ها و مطالبات بر حقشان می داند. اتحادیه آزاد کارگران ایران–٧/٣/١٣٩٣
بنابر خبر رسیده ،عمر سلیمانی فعال کارگری روز پنج شنبه بعد از ٣٢ روز باز داشت با قرار وثیقه ٥٠ میلیون تومانی از زندان آزاد شد . لازم به ذکر است که عمر سلیمانی در روز دوشنبه هشتم اردیبهشت ٩٣ ساعت ٨ صبح در حالی که منتظر فرزندش بود تا او را به مدرسه اش برساند توسط ٥ نفر لباس شخصی دستگیر و به اداره اطلاعات شهرستان بانه منتقل و بعد از دو روز بازداشت در بانه به شهر سنندج منتقل شد. کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری. ٨ خرداد ١٣٩٣
اطلاعیه شماره ٦٨ – تبعید رضا شهابی در آستانه پنجمین سال بازداشت به زندان رجایی شهر
به گزارش رسیده رضا شهابی عضو سندیکای شرکت واحد تهران امروز ١١/٣/٩٣ بدون اطلاع قبلی به زندان رجایی شهر کرج منتقل گردید. تبعید غیر قانونی این کارگر دربند به زندان رجایی شهر در حالی صورت می گیرد که وی از نظر جسمانی در شرایط نامناسبی به سر می برد و نیاز به مراقبت های پزشکی دارد. همچنین بر اساس گفته ی خانواده ی رضا شهابی وی در اعتراض به انتقال غیر قانونی خود به زندان رجایی شهر اعلام اعتصاب غذا نموده است. بنا براین گزارش، مسئولین قضایی حتی در مراجعه صبح امروز همسر رضا به دادستانی، به هیچ وجه از این موضوع اطلاعی به خانواده وی نداده اند. کمیته دفاع از رضا شهابی ضمن محکوم کردن انتقال غیر قانونی رضا به زندان رجایی شهر خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط وی می باشد. کمیته ی دفاع از رضا شهابی – ١١خرداد ١٣٩٣
پیامداودرضویبهکنفرانسهمبستگیباکارگرانایراندرپاریس:اتحادوهمبستگیکارگران،فاصلهومرزنمیشناسد
چند لحظه سكوت می كنم، برای كارگرانی كه در اعماق معدن سوما در تركیه برای معاش خود، از جان خود مایه گذاشتند و زندگیشان را در راه تأمین نان خانواده ی خویش فدا كردند. با درود بیكران از اینكه من را به عنوان کارگر و فعال سندیكایی از ایران به نشست و گرد همایی خودتان دعوت كردید، سپاسگزارم. متأسفانه مسئولان و مدیران کشور ایران، حتا سفر یک كارگر را در چارچوب مسایل امنیتی می نگرند، در حالی كه شما آزادنه می توانید اعتراض كنید و یا مراسم اول ماه می را برگزار كنید، در كشور ما ایران، من خود شاهد بودم كه حتا تحمل پخش شرینی را نیز از سوی كارگران پذیرا نبودند و چنان برخوردی در روز اول ماه می با ما و همكارانمان كردند كه حتا صدای كسی كه قرار بود به زندان انداختن كارگران را دستور بدهد، درآمد! اینجا ما حق ایجاد تشكل های مستقل كارگری و سندیكایی را نداریم و در ده سال گذشته كه من خود در كنار دیگر همكارانم در این راه تلاش می كنیم، هرگز از فشارهای امنیتی حاكمیت و دولت درامان نبوده ایم و همانطور كه مطلع شده اید، با اینکه من ممنوع الخروج نبودم، ترفند های امنیتی، به کار افتاد و پیش از سوار شدن به هواپیما، به راحتی از سفر من به فرانسه، جلوگیری كردند و مرا از اینكه در این گرد همایی در كنار شما باشم محروم ساختند؛ افزون براینکه، با توقیف پاسپورتم به مراکز امنیتی و قضایی كشور نیز معرفی شدم. هر چند در ده سال گذشته نه تنها من، بلكه فعالان سندیكایی و كارگری، بارها و بارها به زندان افتاده اند و حبس های طولانی مدت برایشان صادر شده و همانطور كه آگاه هستید در حال حاضر رضا شهابی از اعضای سندیكای كارگران شركت واحد، حدود ٥ سال است كه به خاطر فعالیت های سندیكایی و كارگری، در شرایط بسیار وخیم جسمانی، همچنان در زندان است. شاهرخ زمانی، محمد جراحی، جعفر عظیم زاده و بهنام ابراهیم زاده و دیگر كارگرانی كه فقط به دلیل ایجاد تشكل های مستقل كارگری که حق بدیهی آنان است، در زندان بسر می برند و حتا كارگرانی كه به خاطر دفاع از حقوق ابتدایی خویش از كار بیكار شده اند، تا صدای دیگر كارگران به گوش نرسد. دوستان عزیز در ده سال گذشته اما، آنچه ما شاهد بودیم نه تنها این فشارها نتوانسته تلاش های فعالان كارگری را متوقف كند، بلكه كارگران بیشتری به میدان آمده اند و امروز كارگران در كشور ایران به این آگاهی دست یافته اند كه راه نجات آنها فقط اتحاد و همبستگی، مقابل صاحبان قدرت و سرمایه است و به یقین روزی خواهد رسید كه در این كشور، اتحادیه ها و سندیكاهای منسجم و مستقل شكل بگیرند. در نتیجه، نیرو و انگیزه ی كافی در این زمینه وجود دارد؛ اگرچه فشارها و جو امنیتی و عدم امنیت شغلی روند این حرکت را كند كرده، هر چند كه جایگزین كردن تشكل های دست سازی چون خانه كارگر و شوراهای اسلامی كار و جدیدا انجمن صنفی های مختلف به جای سندیكاها و تشكل های مستقل كارگری، موجب متفرق شدن و دلسرد كردن كارگران برای ایجاد تشكل های خود در جامعه شده، اما هرگز خللی در اراده ی فعالان و كوشندگان برای حقوق و منافع كارگران به وجود نیاورده است و با به کارگیری تمام ابزار فشارها، کارگران همچنان محكم و مصمم ایستاده اند و دست از تلاش برنداشته اند و تا رسیدن به خواست ها و مطالبات واقعی كارگری، این راه را ادامه خواهند داد. سلام و درود به شما كارگرانی كه فاصله ها و مرزها نتوانسته از اتحاد و همبستگی شما بكاهد، دوستان عزیز من خوشحال هستم كه در دورانی زندگی می كنم كه اتحاد و همبستگی بین كارگران، حد و مرزی نمی شناسد و كارگران هر کجای جهان، مورد ستم و بی عدالتی صاحبان سود و سرمایه قرار بگیرند، دیگر كارگران دنیا با یكپارچگی و اتحاد، صدای آنها را به گوش جهانیان می رسانند و حتا بارها شاهد بوده و هستیم كه از دورترین نقاط جهان برای به رسمیت شناختن حق آزادی داشتن تشكیلات كارگری و آزادی كارگران زندانی، با نامه نگاری ها و برگزاری اكسیون های مختلف، به مسئولان كشور ما هشدار داده اند و تأثیرهای آن نیز بر كسی پوشیده نیست. امروز، شما از ما خوشبخت تر هستید، چرا كه دارای فدراسیون های متحد كارگری هستید، اتحاد و انسجام شما باعث دلگرمی و امیدوری كارگران دیگر كشورهای جهان است. خبر اعتصاب ها و تظاهرات و اتحاد و همبستگی كارگران اروپا كه در قالب سندیكاها و اتحادیه ها، اقدام به اعتراض های گسترده می کنند، از رادیو تلویزیون های دولتی ایران به طور مرتب، پخش می شود، اما متأسفانه در كشور خود ما حق هیچگونه ایجاد تشكل های مستقل سندیكایی و كارگری وجود ندارد و حق اعتصاب را به رسمیت نمی شناسند. دولت با حمایت از تشكل های ضد كارگری، همچون خانه كارگر و شوراهای اسلامی كار كه هیچ جایگاهی در میان كارگران ندارند، جامعه ی كارگری را به فقر و فلاكت رسانده، جا دارد که از شما کارگران تقاضا كنم كه با امكانات و حق اعتراضی كه در كشورتان دارا هستید صدای دادخواهی کارگران ایران را به گوش سازمان جهانی كار برسانید تا از پذیرفتن نمایندگان پوشالی كارگری كه خودشان را نمایندگان ما می دانند، سرباززنند و با مشخص شدن هویت تقلبی آنها، از نمایندگان واقعی كارگران در ایران دعوت به عمل آورند كه همه ساله در ژنو برگزار می شود، به این امید که صدای واقعی كارگران را در ایران بهتر بشنوند، در واقع می توانم بگویم خانه كارگر و زیر مجموعه های آن همچون شوراهای اسلامی كار، بیشتر از عوامل امنیتی در سركوب كارگران در ایران نقش داشته اند و در خاموش و ساكت كردن كارگران از نهادهای نظامی، امنیتی حتا سبقت گرفته اند، در پایان یک بار دیگر از تلاش و همكاری و همیاری شما برای دعوت از من سپاسگزاری می كنم و قدر شناسی خودم را نسبت به اهمیت و ارزش این دعوت ابراز می دارم، هر چند كه امروز به علت فشارهای زیادی كه برای فعالان كارگری در اینجا وجود دارد نتوانستم در كنار شما باشم، اما اكنون كه در حال نوشتن این متن برای شما هستم از صمیم قلب احساس می کنم که با شما و در كنار شما هستم. برای همه ی شما عزیزان و تلاشگران كارگری بی مرز، پیروزی و پایداری آرزومندم. داوود رضوی، فعال سندیكایی ٤ خرداد ١٣٩٣ برابر با ٢٦ ماه می ٢٠١٤
ناامنی محیط کار
مرگ یک کارگر نوجوان بر اثر انفجارسیلندر گاز
١٠خرداد: نوجوانی درجنوب تهران هنگام کار بر اثر حادثه آتش سوزی جان خود را از دست داد. این حادثه در شهرک ولیعصر، خیابان حیدری جنوبی زمانی رخ داد که چهار کارگر ٢٠، ٢٥، ٣٥ و١٦ ساله‌ای بر اثر انفجار سیلندر گاز مایع در یک کارگاه جوب بری بشدت دچار سوختگی میشود.متاسفانه کارگر ١٦ ساله در این حادثه دردناک جان باخت.
یک کارگر بر اثرسقوط کلاف میلگرد جان باخت
کارگر٤٠ ساله ساختمانی در منطقه یافت آباد تهران بر اثر سقوط کلاف میلگرد بر روی بدنش، جان خود را از دست داد.
جان باختن یک کولبر بر اثر اصابت گلوله
١١خرداد: یک کولبر اهل شهرستان سلماس بر اثر تیراندازی نیروهای نظامی حکومت اسلامی ایران جان خود را از دست داد. توفیق یوسفی ٣٥ ساله در نقاط مرزی شهرستان ارومیه با ترکیه مشغول کولبری بوده که بر اثر اصابت گلوله جان خود را از دست داده است. وی از سوی نظامیان هدف شلیک مستقیم تیر قرار گرفته بود. توفیق یوسفی اهل روستای “دلزی” از توابع سلماس بوده که روز جمعه نهم خردادماه در منطقه ترگور ارومیه به دست نیروهای نظامی حکومت اسلامی جان خود را از دست داده است. جسد او روز شنبه دهم خردادماه به خانواده‌اش تحویل داده شده و در روستای زادگاهش به خاک سپرده شده است.
گزارش
انواع خشونت‌هایی که زنان را در محیط کار تهدید می‌کند
دختران جوانی که با سن و تجربه کم وارد محیط کار می‌شوند مستعد‌ترین افراد برای خشونت پذیری در محیط کار هستند./ قوانین محکمی برای حفاظت از زنان در محیط کار وجود ندارد و اثبات ارتکاب خشونت با قانون فعلی نیز بسیار دشوار است./ قراردادهای موقت، نقش بسیاری در کاهش امنیت شغلی زنان دارد.یک فعال زنان با بیان انواع خشونت‌هایی که در محیط کار زنان را تهدید می‌کند از جمله تبعیضات جنسی و نسبت دادن هر نوع کوتاهی در کار به جنسیت فرد؛ راه حل رفع این مشکل را برطرف کردن نقص‌های حقوق شهروندی و قوانین کار عنوان کرد.مریم محمدی فعال حقوق زنان کارگر در گفتگو با خبرنگار ایلنا در رابطه با خشونت‌هایی که در محیط کار زنان را تهدید می‌کند، گفت: خشونت‌های کلامی، خشونت‌های جنسی، تحقیر و توهین، نسبت دادن هر نوع کوتاهی در کار به جنسیت فرد و تبیعضات جنسی از جمله خشونت‌های جاری در محیط کار است.دختران جوانی که با سن و تجربه کم وارد محیط کار می‌شوند مستعد‌ترین افراد برای خشونت پذیری در محیط کار هستند. در واقع هر چقدر مهارت فرد در کار بیشتر باشد احتمال در معرض خشونت قرارگرفتن وی نیز کمتر است. خشونت‌های جنسی یکی ازشایع‌ترین مشکلات محیط کار برای زنان است که معمولا زنان در مقابل آن مجبور به ترک شغل خود می‌شوند. قوانین محکمی برای حفاظت از زنان در محیط کار وجود ندارد و اثبات ارتکاب خشونت با قانون فعلی نیز بسیار دشوار است.قراردادهای موقت که اخراج کارگران را برای کارفرما آسان می‌کند، نقش بسیاری در کاهش امنیت شغلی زنان دارد. بنابراین برای از بین رفتن این گونه مشکلات قوانین پایه‌ای باید به سمتی برود که امکان اینگونه اتفاقات در محیط کار را به حداقل برساند
٩٠درصد کارگران قراردادی خانه ندارند/ اجاره مسکن ٥٠ درصد درآمد را می‌خورد
یکی از پُرهزینه ترین اقلام در سبد نیازهای خانوار به ویژه در شهرها هزینه های مربوط به خرید یا اجاره مسکن است. در حال حاضر، طبق اعلام بانک مرکزی دست کم ٢٥ درصد کل هزینه های ماهیانه هر خانوار ایرانی مربوط به بخش مسکن است. به میزان درآمدی که افراد می توانند کسب کنند، هزینه های مسکن و سهم آن در سبد مصرفی خانوار متفاوت است؛ به این معنی که هرچه افراد دارای درآمد بهتری باشند طبیعتا می توانند خرید و یا اجاره بهتری در بخش مسکن داشته باشند. در عین حال، ٩٠ درصد نیروهای قراردادی و به ویژه موقت های بازار کار، فاقد مسکن شخصی هستند.(بخشهایی از گزارش مهر)
روش جدید پایین آوردن دستمزد در شرکت سقز سازی ون کردستان
بنا به گزارش ارسالی کارفرمایان شرکت سقزسازی ون، در راستای بالا بردن راندمان کار خود و پایین آوردن دستمزد کارگران و بهره کشی بیشتر روش های جدیدی را به کار گرفته اند.کارفرمایان چندین کارگر را با قراردادهای موقت در قسمت بسته بندی این کارخانه به کار گرفته اند و دستمزد آنها را وابسته به تعداد بسته بندی هر کارتن پرداخت می کنند. هر کارگر در طول ٨ ساعت کار روزانه تنها می تواند ٣ کارتن بسته بندی کند که بابت هر کارتن تنها مبلغ ٤ هزار تومان و در مجموع ١٢ هزار تومان مزد روزانه، دریافت می کند. لازم به ذکر است که در هر کارتن ١٦٠جعبه آدامس قرار می گیرد.کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ٦ خرداد ١٣٩٢
” گزارشی ازکارخانه تراکتورسازی تبریز برای نشست دوره ای اتحادیه های کارگران خودرو سازی جهان در اسپانیا “
از تاریخ ١٣٩٢/٩/٢٧، ٢٥٠ کارگرماشین آلات صنعتی تراکتورسازی تبریز در اعتراض به پرداختن شدن مزدشان در ماه های تیر، مرداد ،شهریور، مهر،آبان و آذر ماه در مقابل استانداری تجمع کردند . سابقه بیمه کارگران بدلیل بدهی ٣ میلیارد تومانی کارفرما به سازمان تامین اجتماعی از خرداد ماه ١٣٩٢ درسیستم این صندوق بیمه گر درج نشده است . همچنین نزدیک به ٣٠ کارگری که تحت پوشش صندوق حمایت و بازنشستگی آینده ساز قرار دارند بدلیل بدهی ٣٠٠ میلیون تومانی کارفرما ، خدماتی دریافت نمی‌کنند. این کارخانه درسال ٩٢ فقط ٣٣ دستگاه تولیدداشته که به معنای بهره گیری از ٣ درصد ظرفیت است و به عبارتی ، کارگران فقط در محیط کار حضور دارند اما کاری انجام نمی‌دهند . حدود ١٥ کارگری که بازنشسته شده‌اند هنوز سنواتشان را دریافت نکرده‌اند و کارگرانی را هم که د رشرف بازنشستگی قرار دارند بدلیل کمبود منابع مالی بازنشسته نمی‌شوند. پرداخت حقوق عقب افتاده ، سنوات کارگران بازنشسته شده ، تمدید دفترچه های تأمین اجتماعی ، پرداخت بدهی‌ها به سازمان تامین اجتماعی و بانک‌ها و از سرگیری دوباره تولید ، از جمله خواسته های کارگران ماشین آلات صنعتی تراکتورسازی تبریز است. ٢٥٠ کارگر ماشین آلات صنعتی تراکتورسازی تبریز در ١١ ماه گذشته حقوقی دریافت نکرده ومهم تر از همه با بلاتکلیفی ، تعطیلی خط تولید و رها شدن کارخانه از سوی مالکآن (شرکت سرمایه گذاری بانک ملت) روبرو هستند و مسئولان ارشد استان نیز خود را از این موضوع کنار کشیده‌اند. در تارخ ١٧/١٠ ١٣٩٢ برای دومین بار کارگران تراکتور سازی در داخل کارخانه دست به اعتراض زده و سپس راهی دفتر معادن استانداری تبریز شدند. در تاریخ ١٣٩٢/١٠/٢١ با شدیدتر شدن تظاهرات کارگران مسئولان ارشد استان نیز خود را از این موضوع کنار کشیده‌اند . کارگران ابتدا در مقابل دفتر امام جمعه و سپس در درمقابل استانداری تظاهرات کردند کارگران در این تظاهرات شعار می دادند که «شهیدان شهیدان حق مارا پایمال کرده اند و با پولهای ما در آمریکا خوشگذارانی کرده اند.»این تظاهرات به درگیری با پلیس مواجه شد و تعدادی از کارگران برای ساعاتی بازداشت شدند. این بار رییس پلیس هم قول داد که در کنار امام جمعه و استاندار به وضوع کارخانه رسیدگی خواهد شد. متاسفانه تاکنون هیچ اقدامی در مورد حل مشکلات کارخانه تراکتورسازی انجام نشده است. با درود به کارگران خودرو ساز جهان با امید به گسترش همبستگی کارگران جهان و با شادباش اول ماه مه روزجهانی کارگر سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ١٠ / ٢ / ١٣٩٣
ویژه سونامی بیکاری
“سونامی” خیل بیکاران در آینده نزدیک
٧ خرداد: نرخ بیکاری جوانان “به مرز هشداردهنده ٢٤ درصد رسیده و دست‌کم ١٫١ میلیون فارغ‌التحصیل دانشگاهی امکان ورود به بازار کار را نمی‌یابند.”طبق گفته وزیر کار بزودی ٤٫٥ میلیون نفر دانشگاهی دیگر نیز راهی بازار کار خواهند شد؛ بنابراین اگر نتوان برای اشتغال آنها اقدامات موثری را انجام داد، سونامی ٥٫٦ میلیونی بیکاران فارغ‌التحصیل دانشگاهی به وقوع خواهد پیوست. بر اساس این گزارش، طبق اعلام مرکز آمار ایران نرخ بیکاری عمومی کشور در سال ٩٢ برابر با ١٠٫٤ درصد بوده ولی نرخ بیکاری جوانان گروه سنی ١٥ تا ٢٤ سال به میزان ٢٤ درصد اعلام شده‌است. همچین نرخ بیکاری جوانان گروه سنی ١٥ تا ٢٩ ساله نیز ٢١٫٢ درصد است. نرخ بالای بیکاری در میان جوانان در حالی است که شهیندخت مولاوردی معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده ٧ اردیبهشت ماه اعلام کرد که نرخ بیکاری زنان ١٥ تا ٢٤ ساله طبق سرشماری سال ٩٠ به میزان ٤٦ درصد است. وی با مقایسه آمار ٢٥ سال گذشته گفت که نرخ «مشارکت» نیروی کار زنان از ٥٧ درصد در سال ١٩٩٠ به ٥٥ درصد در ٢٠١٢ کاهش یافت بر اساس یافته‌های آمارگیری نیروی کار در سال ٩٢ نرخ مشارکت زنان ١٢٫٣ درصد بود. خبرگزاری مهر می‌نویسد که علی ربیعی وزیر کار اخیرا اعلام کرد که ٤٥ درصد کل جویندگان کار کشور را فارغ التحصیلان دانشگاهی تشکیل می‌دهند.
٩٧٩ کارگر کهگیلویه و بویراحمدی سال گذشته اخراج شدند
خبرگزاری تسنیم: معاون روابط کار اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی کهگیلویه و بویراحمد از بررسی پرونده ٩٧٩ کارگر اخراجی در این استان در سال گذشته خبر داد.
گزارشی از وضیت معیشتی کارگران صنعتی/ کارگران بیکار نگران آینده
خط فقر در تهران یک میلیون ٥٠٠ هزار تومان و در شهرستان ها یک میلیون و ٢٠٠ هزارتومان است! خودکشی بیش از ١٠ کارگر در این مدت به دلیل اخراج و بیکاری! کارگران برای جبران هزینه ها معمولا چند شغل دارند و یا روزی ١٤، ١٥ ساعت کار می کنند! در ماه های گذشته در استان های مختلف کشور در شهرک های صنعتی صورت گرفته بین ٤٠ تا ٦٠ درصد واحدهای صنعتی ورشکسته و تعطیل شده اند و ٢٠ درصد واحدهای صنعتی به حالت نیمه تعطیل درآمده اند! بیکاری ١٣٠ هزار نفر از شاغلان مستقیم صنعت خودورسازی و قطعه سازی در ماه های گذشته! کارگران با وجود کار در واحدهای صنعتی بین دو تا ٢٤ ماه و حتی بیشتر است که حقوق و دستمزدی دریافت نکرده اند!
ولی خلیلی:درمیان صدای ضربه های چکش کارگران روی چرم و میز کار در کارگاه کفاشی ای در منطقه سپهسالار تهران، پنج مرد میان سال درانبار کارگاه دور هم نشسته اند و از حسن روحانی رئیس جمهور و علی ربیعی وزیر کار می گویند. این مردان میان سال برای تجدید دیدار و صحبت از حال و هوای زندگی هر سه ماه یک بار دور هم جمع می شوند. سه نفر از آن ها از اعضا قدیمی سندیکای کارگران کفاش هستند و دو نفر دیگر هم از اعضا قدیمی سندیکای خیاطان؛ افرادی که در این سال ها حوادث کارگری بسیاری را پشت سر گذاشته اند و در نظرات و نگاهشان این پیشینه وقایع کارگری موج می زند. درمیان این جمع پنج نفره تنها یک نفر با بی اعتمادی به آینده صحبت می کند و بقیه به تغییر و تحول امیدوار هستند اما آن چه درمیان صحبت همه آن ها دیده می شود نگرانی از ادامه رکود بازار، بیکاری، اخراج، تعطیلی واحدهای تولیدی و افزایش هزینه های زندگی و بالارفتن قیمت ها نسبت به درآمدهای پایین شان است. موضوعاتی که در ماه ها و سال گذشته به اصلی ترین چالش های زندگی کارگران تبدیل شده و فشارزندگی روی آن ها و خانواده هایشان را چند برابر کرده است. خانواده هایی که با حداقل ٣٥ میلیون نفر، نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند. اوایل اردیبهشت ماه امسال کارگران بخش «مولد بخار» شرکت راه آهن تهران در محوطه کارگاه با جنازه روی دار مجید یکی از کارگران سابق این بخش رو به رو شدند، کارگری که چهارماه پیش از آن در بهمن ماه به دلیل تعدیل نیرو و تعویض گروه پیمان کاری شرکت اخراج شده بود و بعد از چهارماه بیکاری و تحمل نکردن فشار زندگی با حضور دوباره در محل کارگاه، خود را در محوطه مولد بخار با طناب، دار زد. اما در مقابل، کارشناسان معتقدند اگر دولت جدید نتواند با رونق دوباره تولید، افزایش دستمزدها و پایین آوردن تورم و هزینه های زندگی مشکلات پیش روی کارگران را حل کند زمان چندانی نمی گذرد که با جنبش ها و حرکت های اعتراض آمیز گسترده کارگری در کشور رو به رو خواهیم شد. این کارشناسان معتقدند وضعیت معیشتی کارگران کشور رضایت بخش نیست و برای محکم کردن این نظر خود به شرح وضعیت موجود می پردازند و از وقایع کارگری در دو سال گذشته نام می برند. مثل خودکشی بیش از ١٠ کارگر در این مدت به دلیل اخراج و بیکاری که اخبار برخی ازآن ها به روزنامه ها و نشریات هم یافته است. همچون خودکشی علیرضا کارگر گروه خودروسازی بهمن که به دلیل دیدن نام خود در لیست کارگران اخراجی دست به خودکشی زد و منصور٤٢ ساله که پس از ١٥ سال کار در شرکت نساجی کردستان زمانی که با حکم اخراج رو به رو شد، خود را در کارخانه کشت.دستمزدهای پایین و زندگی زیر خط فقر! براساس آخرین گزارش مرکز آمار ایران در حال حاضر خط فقر در تهران یک میلیون ٥٠٠ هزار تومان و در شهرستان ها یک میلیون و ٢٠٠ هزارتومان است در حالی که حداقل دستمزد کارگران در کشور برای امسال ٤٧٥ هزار تومان درنظر گرفته شده و این رقم تنها یک سوم هزینه های زندگی آن ها را تامین می کند. موضوعی که گزارش مرکز پژوهش های مجلس هم آن را نشان می دهد. بر اساس برآورد مرکز پژوهش های مجلس حداقل حقوق تعیین شده برای کارگران تنها کفاف ١٠ روز زندگی در شهرهای بزرگ مانند تهران را می دهد و میزان کسری بودجه خانوار به صورت ماهیانه و میانگین درکل کشور بیش از ٥٠٠ هزار تومان است. علیرضا کارگر کیف سازی که هر روز از ورامین برای کار به میدان امام حسین می آید، می گوید درکارگاه کیف سازی آن ها کارگران برای اینکه بتوانند از پس هزینه های زندگی برآیند همه در مناطق حاشیه شهر تهران مثل اسلامشهر، واوان، قلعه حسن خان و پاکدشت زندگی می کنند. او می گوید برای اینکه شرایط زندگی کارگران را متوجه شوید باید سر ظهر به کارگاه آن ها سر بزنید و نگاهی به ظرف غذای آن ها بیندازید. او می گوید: “کارگران برای جبران هزینه ها معمولا چند شغل دارند و یا روزی ١٤، ١٥ ساعت کار می کنند و از بسیاری از خرج های خود مثل لباس، غذا و میوه و.. می زنند.” بحث تعیین میزان دستمزد کارگران برای امسال در ماه های پایانی سال گذشته به پروسه ای دنباله دار و پرکش و قوس تبدیل شد و البته مایوس کننده برای جامعه کارگری به پایان رسید، زیرا در نهایت کارگران نتوانستند در تعیین حداقل حقوق و افزایش حقوق به خواسته های خود که افزایش حقوق متناسب با تورم سال ٩٢ بود برسند. حقوق کارگران باوجود تورم ٤١ درصدی تنها ٢٥ درصد افزایش یافت و این موضوع باعث بروز نارضایتی گروه های کارگری شد. …… طبق ماده ٤١ قانون کار حداقل دستمزد سالیانه کارگران و مشمولان قانون کار باید براساس نرخ تورم اعلامی از سوی بانک مرکزی و تامین حداقل معیشت خانوار باشد. حال آن که به نظر فعالان کارگری در تعیین حداقل حقوق امسال نه تنها نرخ تورم در نظر گرفته نشده بلکه دستمزدها کفاف زندگیشان را هم نمی دهد. براساس آمار بانک مرکزی نرخ تورم ١٢ ماه گروه اصلی «مواد خوراکی» در سال ٩١، ٧/٤٦ درصد، نرخ تورم ١٢ ماه گروه عمده «خوراکی، آشامیدنی و دخانیات» ٤٧ درصد و نرخ تورم ١٢ ماه گروه عمده «کالاهای غیرخوراکی و خدمات» معادل ٨/٢٣ درصد بوده است. همچنین باتوجه به افزایش قیمت کالاها و تورم در ٥ ماه ابتدایی سال گذشته اختلاف دستمزد کارگران و تورم رکورد زد و شکاف این دو به عدد بی سابقه ٢٠ درصدی در پایان مرداد ماه سال قبل رسید. این اختلاف هزینه های زندگی و تورم نسبت به درآمد و دستمزد کارگران درحال حاضر یکی از اصلی ترین مطالبات کارگران است و بی توجهی دولت به این موضوع می تواند باعث دشواری بیشتر زندگی کارگران شود. گروه گسترده ای از کارگران بعد از انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور در نامه ای به او خواستار افزایش حقوق و دستمزد خود در سال جاری شدند. البته درمقابل این خواسته کارگران برای افزایش حقوق؛ نمایندگان کارفرماها معتقدند به دلیل کاهش تولید، تحریم و افزایش هزینه ها آن ها توان پرداخت افزایش حقوق را ندارند و اجبار آن ها به بالابردن دستمزدها باعث اخراج کارگران، تعطیلی بیشتر تولیدی ها و کارخانه های صنعتی خواهد شد. نمایندگان کارفرماها معتقدند دولت در این بین علاوه بر پایین آوردن هزینه ها و تورم باید برای پرداخت حقوق و دستمزد آن ها را یاری کند.اخراج کارگران، ورشکستگی و تعطیلی تولیدی ها! نگرانی از اخراج و بیکاری، تعطیلی واحدهای تولیدی و ناامنی شغلی یکی دیگراز چالش های اصلی کارگران است که اعتراضات گسترده آن ها را در ماه ها و دو سال گذشته به همراه داشته است. طبق بررسی های میدانی که در ماه های گذشته در استان های مختلف کشور در شهرک های صنعتی صورت گرفته بین ٤٠ تا ٦٠ درصد واحدهای صنعتی ورشکسته و تعطیل شده اند و ٢٠ درصد واحدهای صنعتی به حالت نیمه تعطیل درآمده اند و کاهش تولید رو به رو شده اند و تنها ٢٠ درصد واحدهای صنعتی همانند قبل فعال هستند. همچنین گزارشی که توسط اتاق بازرگانی ایران انجام شده نشان می دهد ٦٧ درصد واحدهای صنعتی کشور تعطیل شده اند. در این گزارش بین ٣٠ تا ٩٠ درصد واحدهای صنعتی در استان های مختلف تعطیل شده اند و در میان استان ها خراسان رضوی با هزارو ١٤٠ واحد تعطیل شده، لرستان با هزار و ١٠٠ واحد، فارس با ٩٠٠ واحد، یزد با ٥٦٠ واحد و آذربایجان غربی با ٥٢٥ واحد بیشترین آمار ورشکستگی واحدهای صنعتی را داشته اند. البته این ورشکستگی در برخی از صنایع مانند نیشکر، چای، فولاد و ذوب فلزات و البته خودرو بیشتر از صنایع دیگر بوده است. به شکلی که در این مدت اخبار بیکاری کارگران ایران خودور تبریز، مازندران، سنندج و خراسان رضوی و اخراج گروهی از کارگران سایپای تهران و کاشان و همچنین کارگران شهاب خودوری اهواز در صدر اخبار کارگری در کشور بوده است. با تعطیلی کارخانه های خودروسازی و کاهش تولید کارگران بسیاری از واحدهای قطعه سازی هم بیکار شدند؛ طبق آمارها ١٣٧ واحد قطعه سازی به طور کامل تعطیل شده است و بخش زیادی از کارخانه ها و تولیدی های قطعه سازی دست به تعدیل نیرو زده اند و با ظرفیت حدود ٤٠ تا ٥٠ درصدی کار می کنند. در همین باره ساسان قربانی دبیرانجمن قطعه سازان هم در مصاحبه ای از بیکاری ١٣٠ هزار نفر از شاغلان مستقیم صنعت خودورسازی و قطعه سازی در ماه های گذشته خبر داد و نسبت به ادامه روند این بیکاری ها هشدار داد. این ورشکستگی ها و تعطیلی تولیدی ها باعث شده تا کارگران اخراج و بیکار شده دست به اعتراضات گسترده ای در نقاط مختلف کشور بزنند، جلوی کارخانه ها، فرمانداری ها، استان داری ها و البته مجلس شورای اسلامی بارها جمع شوند..حقوق های عقب افتاده! علاوه بر اخراج و بیکاری؛ حقوق و مطالبات عقب افتاده یکی دیگر از چالش های اصلی است که بسیاری از کارگران با آن دست و پنجه نرم می کنند. بسیاری از کارگران با وجود کار در واحدهای صنعتی بین دو تا ٢٤ ماه و حتی بیشتر است که حقوق و دستمزدی دریافت نکرده اند و یا تنها ماهانه بخشی از حقوق خود را گرفته اند و مزایای آن ها مانند اضافه کاری، حق مسکن و.. به طور کل قطع شده است. مدیران و مسئولان بسیاری از کارخانه ها و واحدهای صنعتی کاهش تولید و درآمد، تحریم های اقتصادی، نبود نقدینگی و عدم پرداخت مطالبات خود از سوی دولت را عامل اصلی به وجود آمدن این شرایط می دانند. این شرایطی که باعث شده کارگران با چالش های بسیاری رو به رو شوند و درآمدی برای تامین هزینه های زندگی نداشته باشند و با تجمع برای گرفتن مطالبات خود دست به اعتراض بزنند. نیمه های مرداد سال قبل بیش از ٥٠٠ کارگر فازهای ١٥ و ١٦ پارس جنوبی در عسلویه به دلیل دریافت نکردن ٤ و ٥ ماه حقوق چند روز دست به اعتصاب زدند. همچنین ماه گذشته بیش از ١٠٠ کارگر نساجی مازندران بعداز بارها تجمع برای گرفتن مطالباشان جلوی استانداری مازندران و مجلس شورای اسلامی باردیگر جلوی استانداری تجمع کردند، روی پارچه نوشته های در دست این کارگران نوشته شده بود: “٣٢ ماه حقوق معوقه! چه کسی پاسخگوست؟» نساجی مازندران و فازهای ١٤ و ١٥ پارس جنوبی تنها دو نمونه از کارخانه هایی است که ماه هاست حقوق کارگران خود را پرداخت نکرده اند، با بررسی اخبار کارگری در دو سال گذشته متوجه می شوید که تعداد این کارخانه ها و واحدهای صنعتی بسیار،بسیار زیاد است به طوری که به گفته رئیس شورای کاراستان قزوین تعداد این واحدهای صنعتی تنها دراستان قزوین بیش از ٦٠ واحد است. البته از تعداد واحدهایی که قادر به پرداخت دستمزد کارگران خود نیستند و همچنین حجم این مطالبات آمار رسمی وجود ندارد اما به اعتقاد کارشناسان این موضوع درآستانه شرایط بحرانی است و دولت برای حل این مشکل باید به کارخانه ها وام های طولانی مدت بدهد تا بتوانند علاوه بر پرداخت دستمزد کارگران خود چرخ کارخانه ها را باردیگر به چرخش درآورند. کارگران پیمانکاری و قرار دادی! به جز حقوق و دستمزد، امنیت شغلی به دلیل کار پیمانی و قرار دادی یکی دیگر از معضلات این روزهای کارگران است. در حال حاضر ٧٠ درصد کارگران کشور قراردادی و پیمانی هستند و این به معنی آن است که در شرایط بد کاری و اقتصادی هر لحظه باید در انتظار بیکاری باشند. یکی از چالش های اصلی کارگران در سال های گذشته به خصوص کارگران کارخانه ها و صنایع بزرگ قرار دادهای کوتاه مدت ٣ ماهه و یا ٦ ماهه است که امنیت شغلی کارگران و زندگی روزمره آن ها را تهدید می کند. این نوع از قرار دادها باعث شده تا نارضایتی بین کارگران افزایش یابد و به اعتقاد کارشناسان یکی از اقداماتی که دولت و وزیر کار برای سامان دادن به شرایط کارگران باید انجام دهد، وضعیت قراردادهای کاری و کارگران قرار دادی است. از سوی دیگر به وجود آمدن پیمانکاری در پروژه های کاری و شرکت های بزرگ به چالش دیگری در این بین تبدیل شده است. درسال های گذشته شاهد گسترش قارچ گونه نوعی از شرکت ها تحت عنوان شرکت های پیمانکاری هستیم که معمولا با استفاده از روابط شخصی بخشی از کار را در کارخانه ای یا پروژه های عمرانی بر عهده می گیرند و سپس با گروهی از کارگران قرار داد کوتاه مدت می بندند و با پایان پروژه یا بیرون رفتن آن گروه پیمانکاری از پروژه و سپردن کار به گروه دیگر پیمانکاری این کارگران هستند که اخراج می شوند. به اعتقاد کارشناسان شرایط کنونی باعث شده تا تعداد زیادی از کارگران در کشور به کارگران مقطعی تبدیل شوند. بررسی که سال گذشته در شرکت های بزرگ و پروژه های عظیم انجام شده نشان می دهد حدود ٦٠ تا ٧٠ درصد کارها به گروه های پیمانکاری که معمولا شبه دولتی هستند واگذار می شود و این موضوع حتی در شرکت های بزرگ نفتی و گازی هم درحال رخ دادن است. در این شرایط کارگران به جای طرف قرارداد بودن با این شرکت ها با پیمانکاران قراداد دارند و در صورت مشکل دستشان به جایی نمی رسد.
اخراج پنج کارگر رسمی کارخانه «لوله ماشین سازی ایران»
«صالح جمشیدی»، «حسن نوری‌پور»، «قاسم قلعه نوعی»، «عسگرمیرزایی» و «مصطفی مجتبی» با ١٨ الی ١٩ سال سابقه کار به دلیل عدم نیاز اخراج شدند. به گفته کارفرما کاهش تولید با عث شده است تا در ابتدای سال جاری حدود ١٠٠ نفر ازکارگران قرار دادی ورسمی کارخانه تعدیل بشوند. و پیش از این نیز در تاریخ ٢٥ فروردین ماه سال جاری ٩٠ نفر از کارگران قراردادی این کارخانه اخراج شده اند. کارفرمای کارخانه قصد دارد همه کارگران رسمی کارخانه را که حدود ٦٠ نفر می‌شوند، در آستانه بازنشستگی با مشاغل سخت وزیان آوربه بهانه‌های مختلفی اخراج کند. کارخانه در چند سال گذشته بیش از ١٢٠٠ کارگر داشت که کارفرما به مرور با اخراج و تعدیل بخش زیادی از نیروی کار امروز تعداد کارگران کارخانه را به حداقل ٥٠٠ کارگر رسانده است.
اخبار بین المللی
٨٤٠ میلیون انسان زیر خط فقر
بنا بر گزارش سازمان بین المللی کار (ILO) در مجموع یک میلیارد و ٥٠٠ میلیون انسان در کشورهای فقیر از راه کارهای روزمزد یا کارهای دشوار امرار معاش می‌کنند. این گزارش می‌افزاید، تقریبا ٨٤٠ میلیون انسان در کشورهای در حال توسعه با دستمزدی کمتر از دو دلار در روز زندگیشان را می‌گذرانند، درآمدی که به وضوح زیر خط فقر است. سازمان جهانی کار در گزارش تازه خود همچنین پیش‌بینی می‌کند که این شرایط در ٥ سال آینده با ورود ٢٠٠ میلون نیروی جویای کار جوان به بازارهای کار، وخیم‌تر خواهد شد. بیشترین میزان بیکاری جوانان در آفریقا و خاورمیانه مشاهده میشود. در این مناطق هم اکنون از هر ٣ جوان جویای کار یک نفر بیکار است و این آمار در میان زنان به ٤٥ درصد می‌رسد.
برزیل – با فوتبال شکم گرسنگان سیر نمیشود
در حالیکه کمتر از دو هفته به آغاز بازیهای جام جهانی فوتبال در برزیل باقی مانده، مردم معترض به این بازیها، در برازیلیا پایتخت برزیل دست به تظاهرات زدند.نزدیک به ٧٠٠ مامور پلیس با استقرار در خیابان های منتهی به استادیوم “مانه گارشیا” که میزبان بیشترین بازی های جام جهانی برزیل خواهد بود، تلاش می کردند مانع نزدیک شدن معترضان به این ورزشگاه شوند. این تظاهرات که از هفته ها پیش و در اعتراض به مخارج بالای برگزاری این مسابقات آغاز شده، روز به روز ابعاد بیشتری می گیرد. هنرمندان نیز به این اعتراض ها که وضعیت نابسامان و فقر را در این کشور منعکس می کند، پیوسته اند.یکی از اهالی شهر برازیلیا با اشاره به این وضعیت می گوید: “فکر می کنم بهتر است که بازیهای جام جهانی به زمانی موکول شود که کشور واقعا شرایط برگزاری آن را داشته باشد. در حال حاضر اشتباه است که میلیاردها دلار برای جام جهانی فوتبال صرف شود.”یکی از زنانی که در این اعتراض ها شرکت کرده است، می گوید: “هیچ خدمات درمانی در منطقه وجود ندارد. ما حتی یک بیمارستان و پزشک جراح در این منطقه نداریم. همۀ اینها به خاطر این است که دولت تصمیم گرفته است هیچ پولی صرف آموزش و بهداشت و درمان نکند. این مشکلات که حل نشده، هیچ؛ وضعیت مسکن هم بدتر شده است.”ورود بازیکنان تیم ملی فوتبال برزیل نیز به هتل محل اقامتشان، با استقبال ناخوشایند معترضان مواجه شد. این معترضان همچنین از فوتبالیست های برزیلی خواسته اند با جنبش اعتراضی آنها همراه شوند.در بین تظاهرکنندگان، کارگران بیکار شده، اساتید دانشگاهها و معلمان، رانندگان و حتی ماموران پلیس نیز دیده می شود. این تظاهرات با اعتصاب های متعدد در برخی از بخش ها از جمله مدارس و حمل و نقل همراه بوده است.علیرغم اینکه فوتبال ورزش ملی و مورد علاقۀ برزیلی هاست، به نظر می رسد معترضان پرشمار به برگزاری جام جهانی فوتبال، ترجیح می دهند بودجۀ یازده میلیارد یورویی این بازی ها، صرف افزایش دستمزد کارگران و بهبود وضعیت خدمات بهداشتی و مدارس شود.
برزیل – اعتصاب بی سابقه رانندگان اتوبوس
پانزده روز مانده به رقابت های جام جهانی برزیل، اعتصاب ٢٤ ساعته و بی سابقه رانندگان اتوبوس در ریو دوژانیرو حمل و نقل عمومی این شهر را مختل کرد.در شهرهای دیگری چون سالوادور سومین شهر بزرگ برزیل و باهیا هیچ اتوبوسی کار نمی کرد. اعتصاب کنندگان خواستار افزایش حقوقشان هستند. این در حالی است که گفته می شود درپی مذاکره سندیکا با مقامات، دستمزد ها ١٠ درصد افزایش یافته است.میزبانی برزیل برای جام جهانی ٢٠١٤ از مدت ها پیش نارضایتی بسیاری را در این کشور برانگیخته است. جدا از برگزاری تظاهرات توسط گروه های مخالف، این کشور اخیر صحنه اعتصاب های بخش های مخلتف پزشکی، آموزشی، بانکی و امنیتی بوده است.
ترکیه – اعتراض به بلاتکلیفی هزاران پناهجوی افغان
به گفته فعالین امور پناهجویان، هزاران پناهجوکه در وضعیت نامناسبی در انتظار تصمیم مسئولین کمیساریای پناهندگان سازمان ملل در ترکیه اقامت گزیده‌اند به کمترین خدمات اجتماعی دسترسی ندارند، کودکان از رفتن به مدرسه محروم‌اند و در حل مشکلات سلامتی شان نیز عاجز‌اند، این پناهجویان خواهان هرچه عاجل‌تر رسیدگی به مشکلات آنان‌اند.تیم هماهنگ کننده مهاجرین با ارسال نامه‌ای به رئیس کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل تصریح می‌کند: افغان‌های پناهجو، دومین گروه بزرگ از پناهجویان در ترکیه را بعد از پناهجویان سوری تشکیل می‌دهند که اکثرشان به خاطر جنگ‌های خانمان‌سوز از کشورشان فرار کرده‌اند.دراین نامه گفته شده است که شمار افغان‌های پناهجو در ترکیه در سال گذشته خورشیدی به بیست هزار نفر بالغ می‌شده است.در این قطعنامه‌ای که در این رابطه صادر شده است فعالین امور مهاجرین از مسئولین کمیساریای عالی پناهندگان خواسته‌اند تا توضیح داده شود که چرا پرونده‌های پناهجویان که قبلاً به عنوان پناهجو شناخته شده‌اند به صورت طولانی بدون سرنوشت باقی مانده‌اند.به علت عدم پاسخگویی مسئولین سازمان ملل اکنون هفته هاست که در انکارا پناهجویان افغان گروه گروه به اعتصابیون و متعرضین در مقابل دفتر سازمان ملل در پایتخت ترکیه می‌پیوندند.یک بانوی افغان که به علت دشواری‌ها و عدم پاسخگوئی مقامات کمیساریای عالی لبهای خود را به عنوان یک اقدام اعتراضی دوخته بود، بامداد امروز به علت وخامت وضع جسمی با کمک امداگران به بیمارستان انتقال یافت تا بتوان سلامتی وی را از خطرنجات داد.
