از فاجعه ای به فاجعه ای دیگر
یاشار سهندی
روزنامه ای در ترکیه در مورد فاجعه فرو ریختن ساختمان پلاسکو تهران اینگونه تیتر زده است:” ١١ سپتامبر ایران، بدون هواپیما و بدون تروریست”؛ این تیتر گویای همه واقعیت نیست. ١١ سپتامبر ایران بدون تروریست نبود بلکه یک حکومت تروریست مسبب آن است. در فاجعه ساختمان پلاسکو تنها شهردار تهران (قالیباف) مقصر نیست بلکه کل یک حکومت به نام جمهوری اسلامی مقصر است. حکومتی اسلامی نزدیک چهار دهه است فاجعه پشت سر فاجعه می آفریند. حکومتی که در ستاندن جان انسانها هیچ ترحمی ندارد و اصولا زندگی انسانی برایش پشیزی ارزش ندارد. فرو ریختن ساختمان پلاسکو حکایت از عمق فساد این حکومت دارد. فرسودگی ساختمان پلاسکو نتیجه کار ابر و باد و مه و خورشید نیست بلکه نشان از بی توجهی و سود جویی صرف یک دستگاه سراسر تبهکار است.
آنجا که پای حفاظت از حکومت فاسد خودشان است از هیچ هزینه ای دریغ نمی کنند. از هزینه سرسام آوری که صرف ساخت بمب اتمی شد تا بودجه های نظامی که نصف بیشتر بودجه سالانه دولت را تشکیل میدهد که بگذریم در سال ٩٣ با افتخار از آخرین خریدهایشان جهت سرکوب مردم “رونمایی” کردند. که چگونه نیروی های ویژه حکومت برای سرکوب شورشهای خیابانی مجهز به پیشرفته ترین تجهیزات شده اند. اما ارگانهای ضروری برای زندگی امروز مانند آتش نشانی و یا سازمانهای امداد رسان یا تجهیزات شان به روز نمی شود یا به سختی و هزارمنت یک قلم از این تجهیزات به رخ مردم میکشند و یادشان نمی رود که تاکید کنندکه چقدر هزینه روی دست نظام گذاشته است. میلیاردها میلیارد سوای دزدیهایشان، صرف اماکن مانند امامزادهها و مساجد و حوزه های علمیه میشود که چیزی جز ترویج خرافات و ایده های ضد انسانی در پی ندارد. دزدیهایشان را پول امام زمان میخوانند که نزدشان به امانت سپرده شده است و هزینه های که صرف اماکن خرافه زایی میشود لازم و ضروری میشمارند که باید صرف ترویج فرهنگ شیعی یا مهدویت گردد. در همه پنجاه سال عمر ساختمان پلاسکو یکبار هم شده درست وحسابی برای بازسازی یا رفع فرسودگی ساختمان هزینه ای نگردیده که این بماند با قیمتهای نجومی هر دهانه مغازه های و کارگاههای این ساختمان پول حسابی به جیب زده اند.
فریبکاری و دغل بازی یک پای سیاستهای کاربدستان حکومت اسلامی است. شکنجه گری که اکنون عنوان وزیر کار را یدک میکشد وعده داده است که بیمه بیکاری کارگران بیکار شده ساختمان پلاسکو بدون نوبت و سریعا پرداخت شود و نیز مستمری خانواده آتش نشانان جانباخته بدون ضوابط معمول و فوری برقرار شود. اما کدام کارگری است که در روزهای که کاربدستان حکومتی در سه کنج گیر افتاده اند از دهان ایشان نشینده باشد که همه حق و حقوق کارگر پرداخت میشود و چون آبها از آسیاب می افتد همه وعده ها فراموش میشود و ایشان یادشان میرود که روزی وعده ای دادند. کدام کارگری است که تجربه نکرده باشد برای گرفتن آنچه حق قانونی که خود ایشان وضع کرده اند مدتها طولانی دوندگی کرده اند و خیلی از مواقع خسته و پشیمان عطای فلان “امتیاز قانونی” را به لقایش بخشیده اند. و اکنون نیز وزیر جلاد کار بر همان سیاق همیشگی فریب و تبهکاری وعده پرداخت بیمه بیکاری به کارگران کار از دست داده ساختمان پلاسکو میدهد تا حداقل این بخش از جمعیت را ساکت کرده باشد و سر بدواند. حکومتی که از پرداخت حقوق کارگران شش ماه و یکسال سر باز میزند و در جواب اعتراض کارگران که دستمزد ابتدایی حق آنها است صفی از باتوم بدستان به مصاف شان میفرستد بی شک یک ریال هم خرج کارگری که کار از دست داده نمی کند بخصوص اگر معلوم کنند که سهل انگاری در کار بوده است!
این روزها در اوج بحبوحه مرگ و نیستی بسیار سعی میشود که مردمی که به تماشای فاجعه نشسته اند را مسبب کم کاری خود بشناساند و آنها را سرزنش کند که با تجمع خودشان مانع کمک رسانی و امداد میشوند اما در حقیقت این حکومت می ترسد احساس همدردی مردم شکل معین و تظاهر علنی بگیرد. ویرانی های و کشتارهای عظیم زلزله های بزرگ، انفجار قطار در نزدیکی نیشابور، برخورد دو قطار در نزدیکی سمنان، کشتارهای جاده ای، آلودگی شدید هوا، تخریب شدید و وسیع محیط زیست، سیل های ویرانگر، سقوط هواپیماها، آتش سوزی مدارس، سوختن کودکان کار در میان زباله ها و نفله شدن زندگی این کودکان سر چهارراهها، کاهش سن تن فروشی و اعتیاد به مواد مخدر و….اینها و بسیار از اینها ثمره کار حکومت اسلامی است. فروریختن ساختمان پلاسکو یکبار دیگر نشان داد این حکومت هیچ قدمی در راه سعادت مردم بر نمی دارد. بلکه زندگی ما مردم را از فاجعه ای به فاجعه ای دیگر رهنمون میسازد.