مرگ دلخراش معدنچیان در معدن زمستان یورت آزادشهر گلستان
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
🔹پیش از ظهر روز گذشته چهارشنبه 13 اردیبهشت، خبر انفجار معدن ذغال سنگ ” زمستان یورت ” آزاد شهر و محبوس شدن دهها کارگر، دل هر انسان شرافتمندی را به درد آورد و همه ما را در بهت و ماتم فرو برد. محبوس شده گانی که در عمق 1800 متری و در تونل ها، گرفتار خروارها خاک و گاز متان و منواکسید کربن شده بودند. همه چشم ها و نگاه ها دنبال خبر امیدوار کننده از زنده بودن این کارگران زحمتکش بود، اما ساعت های بعد، تصاویر و خبرهای منتشر شده، پایانی بود بر انتظار همه چشم هایی که به دنبال خبرهای مسرت بخش می گشت. آخرین خبرهای شب گذشته و امروز نشان از جان باختن 35 نفر از شریف ترین انسان هایی داشت که زندگی آنها چیزی جز درد و رنج و زحمت و کار برای امرار معاش خود و خانواده های شان نبود. تصاویر اما دردناک تر از خبرها بود و نیازی به شرح و تفسیر نداشت و گویای واقعیت مصائب ابن بخش از طبقه کارگر زیر سیطره مناسبات سرمایه داری است. چهره رنجور زنانی که در سوگ عزیزان شان مویه کنان بر روی تلی از خاک بر سر و روی خود می زنند و تصویر کارگرانی که در سوگ همکاران شان، آنقدر گریسته بودند که دیگر اشک های شان خشک شده بود.
همه آن تصویرهایی از معدنچیان “زمستان یورت” که همه ما دیروز و امروز با غم و اندوه نظاره کردیم، بخش کوچکی از فاجعه ای است که کارگران در مناسبات سرمایه داری با آن دست به گریبانند. مرگ دلخراش معدنچیان البته چیز تازه ای نیست و تلاش صاحبان سرمایه برای کسب سود بیشتر و بی توجهی به نیازهای ایمنی کار، بارها منجر به جان باختن کارگران شده است. همه ما جان باختن کارگران معدن “باب نیزو” در استان کرمان در سالهای 84 و 88 را فراموش نکرده ایم. به گفته “ابوطالب سوسرایی” یکی از معدنچیان حاضر در حادثه معدن آزادشهر؛ ” معدن یورت آزادشهر سنسور تشخیص نشت گاز ندارد و علت اصلی این حادثه هم انفجار گاز به دلیل نشت آن بود. ” وی در این مصاحبه اضافه کرده که “زمانی که لوکوموتیو معدن خاموش می شود، آن را برای روشن کردن به بیرون منتقل می کنند تا با باتری روشن شود. هنگام روشن کردن لوکوموتیو با باتری، انفجار به دلیل نشت گاز رخ می دهد و متاسفانه شاهد حادثه بزرگ و دلخراشی بودیم. ” او ادامه داده که ” هیچ گاه نکات ایمنی در این معدن رعایت نمی شد و این یکی از دلایلی بود که منجر به این حادثه شد.”
همه شواهد و قرائن نشان می دهد که آنچه باعث این فاجعه دلخراش در معدن یورت آزادشهر شده، نداشتن امکانات ایمنی بوده است. بدون تردید مسئولیت این انفجار دردناک بر عهده سرمایه داران و حاکمیت آنهاست. این در حالی است که علی ربیعی وزیر کار علت انفجار را ” سهل انگاری نیروی کار ” اعلام کرده، تا از همین روز اول شانه از زیر بار مسئولیت ها خالی کرده و جای شاکی و متهم را عوض کند. کارگرانی که در سخت ترین شرایط کاری و در تونل های زیر زمینی معادن برای حداقل دستمزد زیر خط فقر مطلق، کار می کنند، باید از سوی نهادهای رسمی متهم این فاجعه معرفی شوند تا سرمایه داران و حاکمیت شان بتوانند نظم سرمایه شان را حفظ کنند.
در شرایطی کارگران معدن با شرایط سخت در معادن کار می کنند و دستمزد ناچیز می گیرند که آنها نیز مانند دیگر بخش های کارگران ایران از حق ایجاد تشکل های مستقل و خودساخته منع شده اند. از سوی دیگر هر گونه اعتصاب و اعتراض به وضعیت وخیم کار در معادن با بازداشت و سرکوب مامورین امنیتی و انتظامی مواجه می شود. همه ما کشتار کارگران در خاتون آباد در سال 1382 و دستگیری نماینده گان کارگران معترض معادن بافق در سال 1393 و صدور حکم شلاق و زندان برای آنها را به یاد داریم.
مرگ جمعی از انسان های شریف و زحمتکشی که برای امرار معاش، ناچار می‌شوند با وجود خطرات فراوان به درون تونل‌های نا امن بروند، نشان دهنده این است که صاحبان معادن می خواهند برای دست یافتن به سود و انباشت هر چه بیشتر سرمایه، از روی اجساد کارگران بگذرند. سرمایه داران و کسانی که از منافع آنها دفاع می‌کنند، باید پاسخگوی چنین فجایعی باشند و برای جلوگیری از تکرار چنین حوادث تلخی، اقدامات لازم را انجام دهند.
#کمیته_هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری جان باختن کارگران معدن یورت آزادشهر را به خانواده و همکاران آنها تسلیت می گوید. به باور ما آنچه که می تواند مانع از کشتار کارگران معدن و دستیابی آنان به مطالبات شان شود، مبارزه و تلاش برای ایجاد تشکل های معدنچیان و سراسری بودن آن است. تشکل های خود ساخته و مستقلی که بتواند با اتکا به نیروی خود کارگران ایجاد شود و در همبستگی و اتحاد با دیگر بخش های کارگران ایران به سازماندهی مبارزات کارگران بپردازد.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری – 14 اردیبهشت 1396