مسبب اصلی مرگ کارگران معدن زغال زمستان یورت رژیم جمهوری اسلامی و صاحبان کارند
ضایعه ای دیگر که از سوم ماه مه تا کنون موجب مرگ و زخمی شدن بیش از سی تن از کارگران معدن زغال یورت آزاد شهر واقع در استان گلستان شده. دولت و کارفرمایان دلیل سانحه را اینگونه عنوان کرده که “«لوکوموتیو داخل تونل خاموش شده بود که تعمیرکار باطری را به جای خارج تونل در داخل تونل نصب می‌کند و از آنجایی که حاوی گاز بوده منجر به جرقه و انفجار می شود.»
این توجیهات مضحک میخواهد پدیده بزرگ 38 ساله موجود یعنی عدم استانداردهای ایمنی محیط کار که میبایست از سوی دولت و کارفرما تهیه گردد را حادثه جلوه دهد! میخواهد بگوید مسبب دفن شدن کارگران در عمق 1200 متری زیر خروارها خاک دولت و کارفرمایان نیستند بلکه سهل انگاری خودشان بوده!
این پدیده ایست به قدمت این نظام که موجب سوانح دلخراش اینچنینی میگردد نه بلکعس یک رویداد که بر اثر سهل انگاری بوقوع بپیوندد. پدیده عدم استانداردهای ایمنی محیط کار است، توضیح به همین سادگی است و شناخت مسبب کشتار کارگران هم به همین سادگی قابل تشخیص است دولت و کارفرمایانند.
چرا که میباید دولت و کارفرمایان از سودشان بزنند تا این شرایط ایمنی را در محیط کار ایجاد کنند اما اینکار را به ضرر خود میدانند و از انجام ان سر باز می زنند.
پدیده ای که مضاف بر به گلوله بستن مبارزتشان در خیابان ها، و کشتن زیر شکنجه، اینجا و آنجا نیز به عنوان و اشکال مختلف جانشان را نشانه می رود و زیر تل خاک و سنگ نفس اشان را میگیرد.
کارگرانی که هنوز چند شبانه روز از مارش بزرگداشت اول مه اشان در کنار خانواده ها و همسرنوشتان نگذشته بود اما از طرف دولت و کارفرمایان جانشان گرفته شد و زیر خاک و سنگ مدفون شدند.
ضایعاتی جانگداز به موجب عدم تامین استانداردهای ایمنی از سوی صاحبان سرمایه، محیط کار را برای کارگران به قتلگاهی تبدیل نموده. دولت و کارفرمایان بار اولشان نیست که در کمال وقاحت حادثه مرگ کارگران را سهل انگاری از سوی کارگران اعلام میکنند. سران رژیم و کارفرمایان آنقدر حواسشان به افزایش سود و اعداد و ارقام کالاهاست که کارگران را.مگر در میدان مبارزه و اعتراض ببینند و الا تصور میکنند آنها هم اقلام کلایی اند! دولت و کارفرماها بخوبی بر این واقفند که کارگران سازنده کل امکانات و نعمات زندگی هستند اما به حکم مبارزه موجود هم باید اینرا را بخوبی درک کرده باشند که کارگران، اقلام کالایی نیستند که بر اثر جرقه ای میان آتش گر بگیرند نظیر آنچه در ماه های پیش در «ساختمان تجاری پلاسکو» اتفاق افتاد و بسوزد و دود هوا شود و دولت و کارفرمایان داستان بسرایند! کارگران هر چند بیش از سه دهه است از سوی این رژیم با این بی حقوقی ها مورد تعرض واقع شده و میشوند و ابتدائی ترین حقوقشان از سوی کارفرمایان پایمال میگردد اما کماکان مبارزه اشان در حال رشد و تعالی است. مرگ کارگران در محیط کار را با توجیهات یاوه سرایانه رژیم مبنی بر سهل انگاری نمی شود توجیه کرد. یقینا کارگران معدن زغال یورت با مبارزه پیگیرانه و دوشادوش با همطبقه ایهای خود در سراسر ایران این ضایعه را به دستاوردی علیه همه این بی حقوقیها تبدیل خواهند کرد و از پای نخواهند نشست و وحدت صفوف طبقاتی خود را انسجام بیشتری خواهند بخشید. این ضایعه بزرگ را به خانواده عزیز همه جانباختگان و جنبش کارگری ایران باید تسلیت گفت و همه آزادیخواهان و برابری طلبان را که همرزم آنند در کنار خود سهیم ببینند.
سرنگون باد رژیم سرمایه داری ایران
زنده باد یاد همه کارگران جانباخته معدن زغال یورت
ناصر بابامیری 04.05.2017