وزیر کشور جمهوری اسلامی:”از٧٣٠ هزار مهاجر افغانستانی اخراج شده ٦٠٠ هزار نفر دوباره به ایران برگشته اند”!
رحمانی فضلی وزیر کشور جمهوری اسلامی: سال گذشته ٧٣٠ هزار نفر از اتباع «غیرمجاز» افغان به این کشور بازگردانده شدند، اما ٦٠٠ هزار نفر از آنها دوباره به ایران بازگشتند.وی در مجلس تأکید کرد که این وزارتخانه «به صورت جدی ساماندهی اتباع غیرمجاز بیگانه» را در دستور کار خود دارد.
مقام دیگر حکومت که در بخش مربوط به “اتباع بیگانه” وزارت کشور جمهوری اسلامی مشغول طرح ،تصویب و اجرای سیاستهای ضد انسانی اخراج مهاجرین افغانستانی می باشد، تاکید می کند که ” اداره جات کار و کارفرمایان در صورت عدم اجرای طرح “شناسایی اشتغال غیرمجاز اتباع بیگانه” با جرایم هنگفتی روبرو خواهند شد. همزمان اداره جات مرزبانی جمهوری اسلامی در مرز مشترک ایران و افغانستان و در همکاری با سازمان ملل، اقدام به برپایی دهها “مرکز بازگشت داوطلبانه مهاجرین”،یعنی اردوگاههای اجباری و زندانهای ویژه اخراج کرده اند.
در ادامه این سیاستهای ضد انسانی اخراج، دستگیری و سرکوب جمعیت میلیونی مهاجرین افغانستانی مقیم ایران است که رحمانی فضلی وزیر کشور جمهوری اسلامی، بیلانی از اجرای این سیاستهای ضد انسانی حکومتش ارائه داده است.جناب وزیر گفته که از ٧٠٠ هزار مهاجر افغانستانی اخراج شده در سال گذشته، ٦٠٠ هزارنفر دوباره به ایران بازگشته اند! هر توجیهی و تهدیدی که وزیر کشور بکند،این اعترافی به شکست سیاستهای حکومت در اخراج مهاجرین می باشد. این نشان می دهد که این جمعیت میلیونی که بخش بزرگش در ایران بدنیا آمده، زندگی جهنمی سراسر سرکوب؛ تحقیر و تبعیض و راسیسم دولتی و نژاد پرستانه رژیم را تحمل کرده، دهها محدودیت و بی حقوقی مطلق را روزانه تحمل کرده و می کند، یک مقاومت و مبارزه برای ماندن و زندگی کردن در ایران را حق خود دانسته و حاضر به ترک ایران علیرغم همه سیاستهای راسیستی و نژادپرستانه، سرکوب و تحقیر و توهین روزانه توسط حکومت نبوده و نیست. یک مقاومت و مبارزه بزرگ و اجتماعی که در دفاع از حق ماندن و زندگی کردن در ایران را به حکومت دزدان و قاتلان دوفاکتو تحمیل کرده است. از این مبارزه و مقاومت باید دفاع کرد و صدای اعتراض و خواستهای انسانی اش را به گوش جهانیان رساند.
بعد از روی کار آمدن دولت روحانی سیاست اخراج مهاجرین افغانستانی مقیم ایران شدت گرفت. دولت و حکومت بی شرمانه ادعا کردند که حضور افغانستانی ها علت “بیکاری گسترده” می باشد و شروع به تبلیغ و جو سازی برعلیه مهاجرین شاغل در ایران کرده و نهایتا اخراج دهها هزار نفری کارگران شاغل را در دستور خود گذاشتند.دولت روحانی سه سال پیش با وقاحت وبی شرمی اعلام کرد:” که اگر موفق به اخراج کارگران شاغل مهاجر شود، خواهد توانست ٢ میلیون شغل ایجاد نماید”:. در این راستا همه ارگانها نظامی و اداری حکومت حملات گسترده ای را به کارگران شاغل در بخش های ساختمان، معدن و راه سازی و سد سازی و بخش خدمات در دستور خود گذاشتند.
در این مدت دولت روحانی بارها وبارها بر سیاست ضد کارگری و ضد انسانی اش تاکید کرده و اعلام کرده که طرح “شناسایی اشتغال غیرمجاز اتباع بیگانه” تا اخراج کارگران شاغل در بخش های یاد شده ادامه خواهد داشت.
در همین راستا دولت دهها تبصره، قانون و مقررات به قوانین ضد انسانی و نژادپرستانه موجود قبلی شان برای تسهیل اخراج این جمعیت اضافه کرده تا بلکه بتوانند اخراج گسترده جمعیت میلیونی کارگران و مهاجرین افغانستانی مقیم ایران را سازمان بدهند. اینکه وزیر کشور با بی شرمی و وقاحت اعلام می کند ٦٠٠ هزار نفر از مهاجرین اخراج شده دوباره به ایران بر گشته اند، اعترافی است به شکست همه سیاستهای ضد مهاجری و ضد کارگری برعلیه این جمعیت میلیونی ساکن ایران. مبارزه و مقاومت این جمعیت میلیونی علیه سیاستهای راسیستی، نژادپرستانه و سرکوبگرانه جمهوری اسلامی هر روز در گوشه و کنار ایران ادامه دارد. شاید اطلاق کردن جنبش ماندن و حق ادامه زندگی در ایران برای این مبارزه اجتماعی این جمعیت بجا و درست باشد. جنبشی که در بطن جامعه میلیونی مهاجرین افغانستانی مقیم ایران به پا خواسته و فریاد ماندن و حق زندگی و اقامت در ایران را سرلوحه شعارهایش قرار داده است.هر چند در نگاه اول این جنبش سازمانی ندارد، دفتر و دستکی ندارد، اما در جنبش و جوش زندگی روزانه، در هر لحظه، سرکار، محله، کارخانه و در بطن جامعه ایران و … جنگی نابرابر با حاکمان اسلامی را به پیش می برد. این مقاومت و مبارزه در عمل و دوفاکتو حق ماندن و کار و زندگی در ایران را به حکومت آدمکشان اسالمی سرمایه تحمیل کرده است.
سیاست ضد کارگری، راسیستی و نژاد پرستانه حکومت علیه کارگران افغانستانی چیز تازه و جدیدی نیست. در طول بیش از سه دهه گذشته جمهوری اسلامی دهها قانون، تبصره و مصوبه در ایجاد محدودیت برای کار و زندگی علیه این جمعیت میلیونی تصویب و به اجرا گذاشته شده است.
یکی از بهانه های رژیم برای حمله به کارگران افغانستانی، ادامه رکود و گسترش بیکاری و “اشتغالزایی به شیوه دولت” می باشد. سیاستی که یک علت بحران اقتصادی حکومت و اقتصاد زمین گیر شده اش و به طریق اولی گسترش بیکاری را به حضورو اشتغال کارگران افغانستانی نسبت می دهد. این یک سیاست کاملا نژاد پرستانه، راسیستی و ضد کارگری می باشد. سیاستی که تلاش دارد طبقه کارگررا شقه شقه کرده، بحث “کارگرخودی و غیر خودی” را راه انداخته و در صدد تحریک طبقه کارگر برعلیه حضور و اشتغال میلیونی کارگران افغانستانی می باشد.اساسا همه دولت های سرمایه داری در مقاطع رکود و بحران “خارجیان” و کارگران خارجی را عامل بحران دانسته تا بدین وسیله کارگران کشور خودی را علیه کارگران خارجی تحریک کرده و در قدم بعدی دستمزدهای پائین را به کارگران تحمیل نمایند. در این میان دولت روحانی و کل حکومت جمهوری اسلامی هم از این قاعده جدا نیست! دامن زدن به هیستری ضد کارگری به بهانه ” اشغال شغل” توسط کارگران خارجی، ایجاد محدودیت در کار و زندگی مهاجران، تنگتر کردن زندگی و معیشت برای این جمعیت میلیونی و در نهایت دستگیری وسرکوب این کارگران، یک بخش جدایی ناپذیر سیاستهای دولت روحانی و کل حکومت می باشد.
جمعیت میلیونی کارگران افغانستانی شاغل در ایران جزئی جدایی ناپذیراز طبقه کارگران ایران می باشند. این بخش از طبقه کارگر در بدترین شرایط و زیر شدیدترین سرکوب ها و قوانین حکومتی، در سه دهه گذشته و با دستمزدهای بخور و نمیر بدون هیج حق و حقوقی کار کرده و به ثروت جامعه افزوده است. تنها سهم این جمعیت سرکوب و سیاست های نژاد پرستانه و راسیستی حکومت بوده است. حق این جمعیت میلیونی است که از چندرغاز حق و حقوق فعلا موجود در این جامعه استفاده نماید.
سیاستهای راسیتی و نژاد پرستانه حکومت علیه جمعیت میلیونی کارگران افغانستانی مقیم ایران را باید بشدت محکوم کرد. طبقه کارگر و مردم ایران نباید در دفاع از حق ماندن، اقامت و اشتغال هم طبقه ای های خود در ایران بی تفاوت مانده و سکوت نماید. این یک وظیفه انترناسیونالیستی طبقه کارگر ایران است که در دفاع از این جمعیت میلیونی به میدان آمده و با حمایت از کارگران افغانستانی در برابر سیاست های ضد کارگری حکومت، نمونه ای از همبستگی طبقاتی کارگران را به نمایش بگذارد.
ماندن درایران، کار و زندگی و برخورداری از حق و حقوق شهروندی، حق مسلم جمعیت میلیونی کارگران و مهاجرین افغانستانی مقیم ایران می باشد. برای تحمیل این حق و حقوق به دولت دزدان و قاتلان و آدمکشان، باید طبقه کارگر در مقابل دولت سرمایه داران اسلامی، هم طبقه ای هایش را تنها نگذاشته و در دفاع از این جمعیت میلیونی دست به اعتراض و مبارزه بزند.اگر قرار است کسی از این مملکت اخراج شود، آن جمهوری اسلامی اسلامی سرمایه داران، دولت دزدان، قاتلان و سرکوبگران مردم ایران و مهاجرین افغانستانی می باشد.
محمد شکوهی
٢٤ مرداد ١٣٩٦، ١٥ اوت ٢٠١٧