محاکمه فعالین کارگری پیش درآمد تصویب لایحه ضدکارگری اصلاح قانون کار است
فرهاد شعبانی
قرار است فردا سه شنبه 27 مهرماه بررسی لایحه ضد کارگری اصلاح قانون کار، توسط کارگزاران مجلس رژیم بررسی شود. این رویداد به دنبال آن اتفاق می افتد که دولت حسن روحانی علی رغم اعتراضات گسترده کارگران و فعالین جنبش کارگری در داخل و خارج از کشور، حاضر به پس گرفتن لایحه ضد کارگری اصلاح قانون کار نشد.
کل دستگاه حاکمه ایران و کلیه جناحهایش بر تصویب این لایحه که رابطه تنگاتنگی با نیازهای امروز سرمایه داری ایران و هم پیمانان بین المللی اش از جمله، سازمان تجارت جهانی، صندوق بین المللی پول و بانک جهانی دارد، پافشاری می کنند. تصویب این لایحه هجوم قانونی بیسابقه ای علیه کارگران و زدون هرگونه نشانه های سالهای اولیه قیام 57 بر قانون کار جمهوری اسلامی است. با تصویب این لایحه، طبقه کارگر ایران بصورت قانونی به برده سرمایه داری بحران زده ایران و شرکای بین المللی اش تبدیل می شود و هرگونه سپر دفاعی قانونی خود در حوزه های دستمزد، امنیت شغلی، امنیت در محیط کار و بیمه ها و درمان را نیز از دست می دهد.
فراموش نشود که، با یا بدون قانون کار طی سه دهه گذشته طبقه کارگر فاقد امنیت شغلی، دستمزد متناسب با هزینه های زندگی، بیمه بیکاری و بیمه های درمانی و امنیت جانی در محیط کار بوده است. آنچه امروز رخ می دهد قانونی کردن این ناامنی ها توسط سرمایه داری ایران در همدستی با سرمایه داری جهانی علیه طبقه کارگر ایران است. اصلاح ضدکارگری قانون کار که شرایط زندگی کارگران در ایران به سالهای اواخر دوره قاجار و اوائل انقلاب مشروطه برمی گرداند یکی از ملزومات ارزان کردن و بی دفاع کردن نیروی کار طبقه کارگر به پای سرمایه گذاران خارجی و وام دهندگان صندوق بین المللی پول و بانک جهانی است. این اقدام البته سرآغاز روزهای سیاه و مصیبت بار برای طبقه کارگر و خانواده های کارگری در ایران است.
محاکمه و صدور حکم زندان برای فعالین کارگری درست در آستانه بررسی لایحه ضدکارگری اصلاح قانون کار توسط کارگزاران مجلس پیام سرمایه داری ایران به فعالین جنبش کارگری است که، مصمم و با اراده بر تداوم اعتراض علیه این هجوم سرمایه داری ایران پافشاری و ایستادگی می کنند. محاکمه و زندانی کردن کارگران البته ترفند سوخته ائی است که سالهاست خاصیت خود را از دست داده است. طبقه کارگر ایران چاره ائی جزء مبارزه علیه هجوم سرمایه داری علیه خود را ندارد حتی اگر با زندانی شدن هزینه این رویاروئی را بپردازد.
در تقابل با این تعرض به یک همبستگی طبقاتی نیاز داریم. باید مرزهای داخل و خارج، مرزهای گرایشات درون جنبش کارگری، مرزهای حزبی را در هم شکنیم و در هیبت طبقه کارگر در مقابل این هجوم سرمایه داری علیه طبقه کارگر ایستادگی کنیم. تنها طبقه کارگر سازمان یافته و متحد می تواند در مقابل این تعرض سرمایه داری تا دندان مسلح ایستادگی کند. وظیفه ماست که این همبستگی طبقاتی را تقویت کنیم.
در خارج از کشور باید کمپین های حمایتی از فعالین کارگری محاکمه شده و زندانی را آغاز کرد. رابطه این محاکمات با تصویب این لایحه ضد کارگری را افشاء نمود و بدینوسیله حمایت افکار عمومی و تشکلهای کارگری از مبارزه و اعتراض کارگران و فعالین جنبش کارگری را جلب کرد. این تنها راه مقابله با این تعرض سازمانیافته سرمایه داری ایران و متحدنیش علیه طبقه کارگر ایران است.