فاتح شیخ-اقتصاد:گره کور حیات جمهوری اسلامی

اقتصاد:

گره کور حیات جمهوری اسلامی

فاتح شیخ

در دو هفته و اند پس از سال نو، اقتصاد، داغترین سوژه محافل بالای رژیم اسلامی حاکم بر ایران بوده است. خامنه ای و روحانی در پیامهای تحویل سال خود، دو ارزیابی متضاد از اقتصاد رژیم را تحویل مخاطبانشان دادند. خامنه ای نارضائی و نگرانی خود از بی نتیجه ماندن برجام در عرصه اقتصاد کشور و معضلات اقتصادی موجود را آشکارا نشان داد و از نو شعار اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال را علم کرد. روحانی برعکس با اغراق آشکار، دم از پیشرفتهای اقتصادی دولت در سال گذشته و دوره بعد از برجام زد. روز بعد هر دو در صدد برآمدند که تقابل آشکارشان را طوری تعدیل کنند. خامنه ای در مشهد کارکرد اقتصادی دولت را مثبت خواند. روحانی هم در نامه جوابیه اش به خامنه ای قول داد که “نارسائیها جبران خواهد شد”!

اما پیامهای متناقض نوروزی پیامدهای ناگزیر خود را به دنبال آوردند. اقتصاد سوژه اول رسانه های رژیم باقی ماند و حرف و حدیث متقابل حول آن از زبان وزیران، سرکردگان سپاه و مدیران روزنامه ها همچنان ادامه یافت. با ادامه تناقضگوئیها، روزنامه کیهان دو روز پیش ناچار شد سخنان خامنه ای در مشهد را در گفتار مفصلی تفسیر کند. عنوان آن گفتار “مروری بر بیانات رهبر …” و تیتر اصلی آن چنین است: “نیاز ما اقتصاد قوی، تولید قوی همراه با مدیریت قوی است” (کیهان، چهارشنبه ١٦ فروردین، پنج آوریل ٢٠١٧).

تفسیر کیهان از سخنان خامنه ای را تار عنکبوتی از تناقضات فراگرفته است. مضمون ناگفته تیتر گفتار این است: اقتصادشان ضعیف است، تولیدشان ضعیف و مدیریتشان ضعیف است. همین طور است، اقتصاد رژیم اسلامی نه فقط ضعیف، که داغان است. میتوان گفت که دارد به سوی پرتگاه سقوط میرود. باید توجه داشت که منظور کیهان از ضعف مدیریت، ضعف کارکرد “دولت” (به معنی مشخص دولت روحانی) در عرصه اقتصاد و تولید و اشتغال است. این تفسیر یک جناح رژیم، جناح مسلط رژیم است که هدفش از اعتراف به ضعف اقتصاد، تضعیف موقعیت جناح روحانی هم در اقتصاد بحرانزده موجود و هم در ساختار سیاسی نظام (به ویژه در آستانه مضحکه “انتخابات” رئیس جمهور) است. از آن طرف هم جناح روحانی و طرفداران او، مسئولیت معضلات اقتصادی رژیم را به گردن جناح دیگر میاندازند. کارکرد ارگانهای نظامی و قضائی آن جناح را چوب لای چرخ اقتصاد کشور قلمداد میکند. با جمع بستن ارزیابیهای متناقض سخنگویان دو جناح درباره فاکتورهای موثر در تشدید و تداوم معضلات اقتصاد رژیم، میتوان گفت که تمامیت نظام اسلامی، مجموعه دو جناح آن هر یک به سهم خود، مانع واقعی گردش اقتصاد ایران در گردونه اقتصاد جهان است. هر دو بال رژیم در به پرواز در نیامدن اقتصادشان مسئولیت مشترک دارند.

جدلهای اقتصادی دو هفته و اند اخیر در بالاترین سطح حاکمیت اسلامی، همگی به گوشه هایی از این واقعیت اشاره دارند که اقتصاد، گره کور حیات جمهوری اسلامی است. این تناقضگوئیها از پیام نوروزی خامنه ای و سخنان او در مشهد، تا “مرور بر بیانات” خامنه ای توسط کیهان، تا ادعاهای بی پایه روحانی درباره دستاوردهای اقتصادی برجام در روند “دو رقمی” شدن نرخ رشد اقتصادی و “یک رقمی” شدن تورم، تا اعتراف طیب نیا وزیر اقتصاد رژیم به اینکه توان اقتصادشان به فاجعه بیکاری قد نمیدهد و جلودار افزایش مدام آن نخواهد بود، تا اخطارهای صریح وزیر دیگر: عباس آخوندی، که اقتصادشان از پایبند ویران است، معضلات آن سیستمی و ساختاری و غیره است، همگی گویای این حقیقت هستند که معضلات اقتصادی جمهوری اسلامی راه حل اقتصادی ندارد. راه حل، برداشتن جمهوری اسلامی از سر راه اقتصاد جامعه است. تا جمهوری اسلامی بر جامعه ایران حاکم است، گره کور اقتصاد آن نه در محدوده اقتصاد کشوری باز خواهد شد و نه در چرخه اقتصاد جهانی به گردش در خواهد آمد.

***