در دفاع از اعتصابات پرشكوه كارگران كره جنوبى
سيف خدايارى
از اواخر سپتامبر تا دوازدهم اكتبر (٢٠١٦) اعتصابات پر قدرتى در كره جنوبى در جريان بود كه نهايتاً به پيروزى چشمگير كارگران خودروسازى هيونداى و تحميل خواسته هاى كارگران به صاحبان سرمايه و نيز عقب نشينى دستگاه بورژوازى كره جنوبى در اعمال فشار بيشتر بر كارگران منجر شد. روز چهارشنبه دوازدهم اكتبر، خبر توافق كارفرمايان با كارگران هيونداى از يك پيروزى چشمگير و تعرضى طبقه كارگر بر بورژوازى و دولت كره جنوبى حكايت مى كند: كارگران موفق شدند افزايش حقق ماهانه ٦٣ دلارى، پاداش فورى٣٠٠٠ دلارى و معادل حقوق سه ماه و نيم به عنوان پاداش سالانه به علاوه ده سهم از مجموعه سهام هيونداى براى هر كارگر را به كارفرما تحميل كنند. اين مطالبات از چند ماه قبل محل چانه زنى اتحاديه كارگران هيونداى – با ٥٠ هزار كارگر عضو – با كارفرمايان هيونداى و وزارت صنايع بود. در ماه اوت امسال پيشنهاد كارفرمايان در پذيرش هفتاد درصد از ارقام بالا -منهاى سهام- از سوى كارگران رد شد و كارگران توانستند با اتحاد و همبستگى خواسته هاى خود را تحميل كنند.
اعتصابات اخير كارگران در كره جنوبى كه علاوه بر مجموعه هيونداى، كارگران صنايع فلزى، اتحاديه صنايع مالى، اتحاديه كارگران راه آهن، اتحاديه كارگران كشتى سازى و بيمارستان ملى سئول را در برمى گيرد، نشان از فاز جديدى از مبارزه طبقاتى و آگاهى طبقه كارگر اين كشور به منفعت خود دارد. ويژگى اين اعتصابات “سماجت” كارگران و تسليم نشدن به خواسته هاى كارفرمايان و نيز نقش پرقدرت اتحاديه هاى كارگرى است: در مورد كارخانجات هيونداى كه پنجمين توليد كننده خودرو در دنيا و صادركننده ١٤ درصد از مجموع صادرات اين كشور است، اين مبارزه و نيز پيروزى آنان داراى اهميت بيشترى است. اعتصاب كامل كارگران و خواباندن خط توليد منجر به كاهش درآمد ٢/٥ ميليارد دلارى سرمايه داران در فاصله كوتاهى شد و نهايتاً كارگران توانستند سرمايه داران را در اين مجموعه به زانو درآورند. قطعاً پيروزى كارگران هيونداى تأثير مثبتى در ساير بخشهاى اردوى كار مى گذارد.
كشور كره جنوبى به عنوان يكى از كشورهاى پيشرفته سرمايه دارى مورد توجه بورژوازى كشورهاى كمتر توسعه يافته اى چون ايران است. حسرت “كره و ژاپن” شدن ايران از سوى بخشى از بورژوازى كه بعد از انقلاب ٥٧ خلع قدرت سياسى شده است در دستگاه فكرى بخشى از ناسيوناليسم ايرانى – كه “مشكل” را در “حكومت ملايان” مى بيند، وقتى با توهم به “آزادى” و “دمكراسى” بورژوايى تركيب مى شود از مسائلى است كه پرداختن به آن در اينجا بى مورد نيست. ببرهاى آسيا و در رأس آنها كره جنوبى، حاصل توافق سرمايه دارى و در كانتكست سياسى جهان دوقطبى پيش از سقوط شوروى هستند كه با حمايت مستقيم مالى سرمايه دارى جهانى و نيز با استثمار شديد طبقه كارگر، سركوب وحشيانه و تحميل شرايط غيرانسانى بدست آمده است. كه نمود آن را امروزه در نسل جديد در اختلالات روانى، ايزوله شدن افراد، خودكشى و ساير مشكلات روحى افراد در اين كشور به عينه مى بينيم. امپراتورى سامسونگ داراى بالاترين ميزان خودكشى در دنيا -٢٤ مورد در هر صد هزار نفر – است و طبق تازه ترين آمار هفتصد هزار ژاپنى اصلاً از خانه هاى خود بيرون نمى آيند. علاوه بر اينها البته كه تناقضى بين رشد بورژوازى و سركوب وجود ندارد: در همين دور اخير از مبارزات كارگران كره، در ماه ژوئن امسال رئيس كنفدراسيون سرتاسرى اتحاديه هاى كارگرى اين كشور به ٥ سال زندان محكوم شده است و در زندان به سر مى برد. اتهامات وارده بر كيم يانگ سون به همان اندازه مضحك و بى اعتبار است كه عليه فعالين كارگرى در ايران صادر مى شود: قصور در انجام وظيفه ، تخريب اموال عمومى، ايجاد ترافيك و تجمع در مكان ممنوعه! در كره جنوبى از يكسال پيش تاكنون ٥٢٠ نفر از كارگران، رهبران كارگرى و اعضاى اتحاديه ها بازداشت، محاكمه، محكوم و زندانى شده اند كه منعكس كننده “آزادى” و “دموكراسى” در كشورهاى پيشرفته سرمايه دارى است.
پيروزى بخشى از اردوى طبقه كارگر در كره جنوبى مايه خوشحالى و در مبارزه طبقاتى و جدال اردوى كار با سرمايه حائز اهميت است. مبارزه ساير بخشها هنوز در جريان است و مى توان خوش بين بود كه كارگران بتوانند با استفاده از تجربه هيونداى قدمى فراتر از تحميل خواسته هاى معيشتى نهاده و با عقب راندن دستگاه سركوب دولتى توازن قوا را به نفع افق سوسياليستى تغيير دهند. *