رحمان حسین زاده-پتانسیل جنبش کارگری (به مناسبت اعتراضات جاری کارگری)

 

پتانسیل جنبش کارگری

(به مناسبت اعتراضات جاری کارگری)

رحمان حسین زاده

اعتصابات و اعتراضات کارگری با شتاب و گستردگی بیشتر ادامه دارد. ترفندهای ضد کارگری متعدد جمهوری اسلامی وبازداشت و تهدید فعالین کارگری و کارگران مبارز و اتکای این رژیم به سرکوب، نتوانسته مانع گسترش مبارزات حق طلبانه کارگران و خانواده های کارگری شود. اعتصاب و تحرک اعتراضی کارگران نیشکر هفت تپه مورد برجسته روزهای اخیراست. شروع اعتصاب سازمانیافته کارگران این مرکز کارگری در روزهای دوم و سوم مردادماه و ادامه تاکنونی آن، به علاوه بستن جاده شوش- اهواز در اقدام متحدانه اعتراضی به منظور رساندن صدای اعتراض خود به افکار عمومی و کل کارگران و مردم ایران، جسارت و کاردانی و ابتکارمبارزاتی کارگران مجتمع نیشکر هفت تپه را میرساند. این درجه از پختگی فی البداهه به دست نیامده و نتیجه مبارزات سالها و ماههای اخیرکارگران نیشکر هفت تپه و سندیکای آنها است. همین تجارب و جسارت و پختگی به دست آمده، کارگران این مرکز کارگری را یاری میرساند، که با روحیه مبارزاتی و با حق بجانبی، علیرغم دستگیری سیزده تن از کارگران و تهدید به دستگیری هیجده کارگر دیگر، نه تنها خللی دراراده شان برای ادامه اعتصاب در نیشکر هفت تپه ایجاد نکند، بلکه روز چهارشنبه چهارم مرداد کارگران و خانواده های کارگری در ادامه اعتصاب و تجمع اعتراضی شان خواستار آزادی فوری کارگران دستگیرشده شوند. آزادی پنج تن از کارگران دستگیر شده امروز پنجشنبه پنجم مرداد نتیجه فشار همین اعتراض کارگران و حمایت و همبستگی در داخل و خارج کشور از اعتصاب و اعتراض کارگران هفت تپه میسر شده است. مبارزه جویی کارگران نیشکر هفت تپه در سالها و ماههای اخیر یک مورد برجسته از پتانسیل اعتراضی موجود در جنبش کارگری و اما تنها مورد نیست. دهها مرکز و رشته کارگری مهم در  همین سالها همین تحرک اعتصابی،اعتراضی مهم را از سر گذرانده و بخشهای مهمی از تاریخ حق طلبانه و درخشان جنبش کارگری را میسازند. در بطن تناسب قوای به شدت نامساعد، اما هر هفته و روزانه سیر صعودی وقوع اعتصابات و اعتراضات کارگری را شاهدیم. این روندی است که ادامه پیدا میکند و نقطه عطف مهمی در مسیر مبارزات جاری کارگران است. اگر به آمار یکسال و حتی چند ماهه اخیر رجوع نکنیم، واقعیت اینست در همین دو هفته اخیر با نگاهی فشرده به اخبار منتشر شده در سایتها و شبکه های اجتماعی نزدیک به چهل مورد اعتصاب و تجمع اعتراضی را در مراکز و رشته های مختلف کارگری شاهد بودیم. در موارد متعدد شاهد همزمانی اعتصابات و اعتراضاتی هستیم که در بیشتر موارد خواست پرداخت دستمزدهای معوقه و افزایش دستمزد و مقابله با اخراج کارگران و پس زدن تعرض معیشتی کارفرمایان جزو خصلتهای مشترک در اعتصابات و اعتراضات کارگری جاری اند. این فصل مشترکها میتواند زمینه ساز همگامی عملی و اتحاد گسترده تر مبارزات جاری کارگری در همین دوران و در تناسب قوای بالنسبه مساعدتر آتی باشد. بر این اساس در این شرایط همگام و همبسته کردن بیشتر اعتصابات و اعتراضات مراکز و رشته های کارگری، گام مهمی است که پیشروی جدیتر مبارزات کارگری به آن گره خورده است. گام مهم دیگر بربطن تحرک زنده مبارزاتی، سازمان دادن هرچه عملی تر تشکل پایه کارگری در مراکز و رشته های کارگری است.  اگر در تناسب قوای فعلی ایجاد تشکل سراسری کارگری و به معنای دقیقتر فرا کارخانه ای و یا فرا رشته ای فعلا عملی به نظر نرسد، اما جا انداختن تشکل پایه کارگری میتواند به واقعیت ملموس تبدیل شود. در این راستا منظم و سازمانیافته کردن مجامع عمومی کارگری و مهمتر تامین ادامه کاری و استمرارکار مجامع عمومی که در دل این مبارزات شکل میگیرند، یک مسئله حیاتی است. در شرایط فعلی تحقق گامهای عملی مورد اشاره بالا  عطف توجه  رهبران وفعالین دست اندرکار مستقیم مبارزات جاری کارگری را میطلبد.

خلاصه کنم:  اعتصابات و اعتراضات کارگری جاری پتانسیل بالای موجود در میان طبقه کارگر و جنبش کارگری برای بهبود هر روزه شرایط کار و معیشت کارگران و به عقب راندن سرمایه داران و حکومت اسلامی را نشان میدهد. بر این اساس واقعیت ظرفیت تحول بخش جنبش کارگری و نقش تعیین کننده آن در تحولات آتی جامعه ایران را باید دریافت و به استقبال آن رفت. جنبش کارگری در مسیر مبارزاتی نزدیک به چهار دهه اخیر تند پیچ ها و مصافهای تعیین کننده ای را طی کرده است. پیشروی و عقب نشینی، هر دو را پشت سرگذاشته است. فراز و نشیب داشته است. مقاطعی مثل سالهای ۵۸ و ۵۹ و سه ماهه اول سال  ۶۰  بسیار گسترده ابرازوجود کرده است و مقاطعی محدودتر عمل کرده است. اما این جنبش استمرار خود را حفظ کرده است. سالهای اخیر و امسال گستردگی و سرزندگی و بالندگی آن قابل توجه است. اکنون با جنبش کارگری دارای تجربه و پخته و با ابعاد کمی و کیفی بالا،صاحب فعالین ورهبران خود آگاه و حاضر در صحنه روبرو هستیم، که مطالبات اقتصادی و سیاسی روشنی دارد. قطعنامه های اول مه هر ساله نشان میدهد، خود آگاهی سوسیالیستی بالایی در این جنبش وجود دارد. این جنبش برای پیگیری و متحقق کردن مطالبات اقتصادی و سیاسی خود روی غلطک افتاده است. سیر صعودی اعتصابات و اعتراضات کارگری امسال همین را نشان میدهد. این دستاورد مهمی است و باید به آن توجه جدی کرد. در یک کلام پتانسیل بالای جنبش کارگری، تلنبار شده و با اندک تغییری در تناسب قوا مثل فنر جمع شده، جهشی باز میشود و نقش تعیین کننده در جدال طبقاتی و سیاسی جامعه ایفا خواهد کرد.

***