از لندن تا هامبورگ مارش علیه تبعیض و نابرابری!
جمال کمانگر
نابرابری و تقسیم ناعادلانه ثروت در جهان کنونی ما به واقعیتی جان سخت تبدیل شده است. ناامنی و بی آینده گی و بیکاری به بخشی از زندگی مردم تبدیل شده است. طبق آمارها هر ۱۰ ثانیه یک کودک به دلیل گرسنگی جانش را از دست میدهد. این در حالی است که غذا نه تنها برای جمعیت هفت و نیم میلیاردی موجود است بلکه کفاف ۱۲ میلیارد نفر را هم میدهد. بیش از ۸۰۰ میلیون نفر در فقر مطلق بسر میبرند.در حالی که ثروت و سامان از هر دوره ای بیشتر وجود دارد.
بیش از ۸۱ درصد از انرژی تولیدی از سوختهای فسیلی است که نقش مستقیمی در گرمایش زمین و خشکسالی و مهاجرت میلیونی در سراسر جهان دارد. ۶۰ میلیون نفر از خانه و کاشانه خود به دنبال یک زندگی بهتر آواره هستند. و بر آورد میشود که دهها میلیون نفر دیگر در نتیجه جنگ و تغییرات آب و هوایی مجبور به ترک جغرافیای زندگیشان شوند.
طبق محاسباتی که سازمان خیریه “اکسفام” در سال ۲۰۱۶ انجام داده است ثروت ۴۲۶ میلیاردی در اختیار هشت نفراست که معادل نصف ثروت کل جمعیت جهان است. این حد از نابرابری اقتصادی و انتقاد و تلاش برای تغییر آن دیگر مختص چپ گرایان نیست بلکه صدای انگلا مرکل صدر اعظم آلمان هم در آمده است که باید کاری کرد. این آمار و ارقام بخشی از سیمای واقعی جهان امروز ماست که ارمغان نظام سرمایه داری برای بشریت است. هیچ دوره ای به اندازه امروز تکنولوژی پیشرفت نکرده است اما متاسفانه در اختیار و انحصار تعداد کمی برای ثروت اندوزی و استثمار اکثریت جامعه بشری قرار دارد.” در مقابل این وضعیت کاری باید کرد! و دنیای دیگری ممکن است” کم کم به خودآگاهی بخش وسیعی از مردم تبدیل میشود.
در انگلستان این خواسته در شعار کوتاه “برای همه، نه یک تعداد کم ” توسط جرمی کوربن رهبر حزب کارگر از جناح چپ فرموله شده است. برای بخش وسیعی از کارگرانی که در بیمارستانها، مدارس و سرویسهای اضطراری کار میکنند ۱۰سال است با عدم افزایش دستمزد و یا یک درصد در سال مواجه هستند. این باعث شده است که جنبش وسیعی علیه ریاضت کشی اقتصادی در این کشور شکل بگیرد که آخرین ابراز وجود خیابانی آن روز شنبه گذشته در لندن بود که دهها هزار نفر شرکت کردند. علیه ریاضت کشی اقتصادی شعار دادند و خواهان پایان فوری آن بودند. برخلاف دوره های گذشته هیچ امنیت شغلی وجود ندارد. کارگر ممکن است امروز و یا فردا با دریافت یک “اس ام اس” کارش را از دست بدهد.این باعث شده است که احزاب سنتی دیگر از پایگاه گذشته خود در میان رای دهندگان برخوردار نیستند. مردم تغییر واقعی میخواهند هر چند در اروپای غربی مردم چشم به صندوقهای رای دوخته اند اما این وضعیت قابل دوام نیست و انتخابات فرانسه نشان داد مردم تشنه تغییر هستند و نه راست مرکز و نه سوسیال دمکراسی دیگر نمیتوانند تمایلات مردم را نمایندگی کنند. اعتراض روز شنبه گذشته لندن پیام روشنی برای هیئت حاکمه داشت که دیگر قابل تحمل نیست و باید این وضعیت تغییر کند.
دامنه اعتراض به وضع موجود فقط مختص به انگلستان نیست و قرار است همزمان با نشست جی۲۰ در روزهای ۷ و ۸ ژوئیه ، جمعه و شنبه در هامبورگ –آلمان ، دهها هزار نفر به خیابان ها بریزند و علیه استثمار کارگر، نابودی محیط زیست و سرمایه داری اعتراض کنند. جی ۲۰ نماینده دو سوم جمعیت جهان، سه چهارم اقتصاد جهانی و چهار پنجم کل گازهای گلخانه ای تولیدی در سطح جهان است. بنابراین این بلوک بزرگ اقتصادی خود مشکل اصلی است نه بخشی از راه حل برای بهبود اوضاع در جهان. اگر رفاه و امکاناتی که در کشورهای ثروتمند موسوم به “شمال” وجود دارد تماما از قبل استثمار طبقه کارگر در کشورهای فقیر موسوم به “جنوب” معنا پیدا میکند. آلودگی آب و هوا، تولید گازهای گلخانه ای و نابود کردن محیط زیست هزینه ای است که بابت خوشبختی در کشورهای ثروتمند از کیسه مردم فقیر داده میشود. این جهان وارونه است. سرمایه داری تناقض ذاتی برابری انسانها دارد. این نظام اساسش رقابت و استثمار است باید واژگون شود. هرچند دورنمای جنبش اعتراضی موجود علیه سرمایه داری خواهان رفرم در همین نظام است اما روزنه ای است که میتوان معضلات واقعی طبقه کارگر و آحاد کم درآمد را به مسئله اصلی جامعه تبدیل کرد.این وضعیت قابل دوام نیست. باید به استقبال آن رفت.
***